Będzie czy też nie hala sportowa?

2020-10-23, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Jak dla mnie, co jest bardzo niepopularne, nie jest to kwestia życia i śmierci. Tym bardziej nie jest, że pod nowy obiekt ma pójść część parku Słowiańskiego, a ja jestem przeciwna wycinaniu choćby małych trawek.

Ma pecha miasto do wielu rzeczy, między innymi i do hali sportowej. Po latach budowania nowych obiektów dla różnych dziedzin życia w mieście przyszedł widać czas przebudowy – bo się przebudowuje były szpital na potrzeby edukacji, bo się ponoć i przebudowuje stare szkoły na nowe, choć po prawdzie nic nie widać w tym temacie, ale się dużo swego czasu gadało i pompatyczne nazwy nadało. Przebudowuje się coś okropnego, czyli Przemysłówkę. Prawie już się przebudowało katedrę i zamiast starej ceglanej podłogi w gotyckiej budowli ma się teraz „eleganckie” płytki i podgrzewaną podłogę, co jest absolutnym absurdem i dowodem na kompletne niezrozumienie idei architektury gotyckiej – no cóż, takie miasto.

Może zatem zamiast walczyć z niemożnością losu – brakiem kasy na nowe, poszukać czegoś, jakiegoś dużego obiektu i go na nowoczesną halę przebudować? Może nie będzie trzeba wycinać coś ze dwóch tysięcy drzew i szukać pokrętnego wytłumaczenia, że suche toto było, zjedzone przez coś tam….

Uważam, że w każdym cywilizowanym mieście powinny być przede wszystkim obiekty kultury oraz w drugiej kolejności sportu – kultura rozwija, otwiera horyzonty, edukuje i …. Tu każdy sobie może wstawić, co jeszcze. Sportowe – też jak najbardziej, ale nie za wszelką cenę. Sport owszem, rozwija też, ale nie poszerza horyzontów, nie otwiera na inne. Skąd to wiem? Ano stąd, że jeszcze do niedawna czytałam wywiady ze sportowcami słuchałam, co mają do powiedzenia. No i już wiem, że szkoda czasu. Dlatego też uważam, że w takich czasach, jakie nam w tempie ekspresowym nadeszły, budowa za wielkie pieniądze czegoś nowego, za pieniądze, których się nie ma, jest czymś wybitnie karkołomnym. No i jeszcze jak pomyślę o tej hekatombie drzew….

12 firm chce budować halę, ale za znacznie większe pieniądze, niż ma miasto. Co wyjdzie? Zobaczymy….

A teraz z drugiego kątka. Otóż dziś w Filharmonii Gorzowskiej koncert Mozartowski pod kierunkiem ni mniej, ni więcej a samego Jerzego Maksymiuka. Będę oglądać na scenie na żywo maestro po raz kolejny, nie wiem dokładnie który, bo nie liczę. Wiem tylko, że po raz trzeci w Gorzowie. Wielka osobowość polskiej dyrygentury, człowiek – legenda i miasteczko Gorzów. To jest właśnie owo rozszerzanie granic pojmowania świata, owa edukacja. Zawsze styk – odbiorca, słuchacz, uczeń a geniusz, mistrz, nauczyciel jest rzeczą najciekawszą. Tu się rodzi to coś, co jest warte całego złota świata. Ma szczęście FG do gości, bo gościła w swoich progach bardzo już wielu znakomitych artystów. Teraz znów Mozart i to pod taką batutą, a koncert fortepianowy zagra pani prof. Ewa Pobłocka, dość dodać, po raz drugi w FG…. Oj będzie uczta. Szkoda tylko, że dla garstki słuchaczy….

Ps. Dziś mija dokładnie 70 lat od spektakularnej akcji służby bezpieczeństwa, która dokonała masowych aresztowań młodzieży gorzowskiej, zatrzymując ponad 50 osób, z których część po przesłuchaniach zwolniono; rozbite zostały dwie organizacje konspiracyjne, jedną z nich była, działająca pod płaszczykiem Polskiego Zawiązku Modelarzy, Unia Młodzieży Demokratycznej, gdzie aresztowano 26 osób, wśród nich przywódcę organizacji Jerzego Masłę noszącego pseudonim „major Grzmot”. Druga to Batalion „Śmigły” należący do Harcerskiej Organizacji Podziemnej, aresztowany został jej przywódca Aleksander Lenart, a także Teresa Baranowska ps. „Szarotka” i znakomity gorzowski fotograf Waldemar Kućko „Natalia”. Takie to były smutne czasy, które chyba zaczynają nam się powtarzać.

Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Jaromir

O pewnym skarbie zwyczajnie muszę napisać

O pewnym skarbie w tym mieście. Bo jak się okazuje, miasto ma skarby, o których zwyczajnie nie wie, lub też nie chce o nich wiedzieć. Albo nie słyszało, bo tylko żużel.