Wszystkiego naj drodzy nauczyciele i pedagodzy

2022-10-14, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Pustka w tramwaju, zero dzieciaków na ulicy, ale nie wakacje, znaczy Dzień Nauczyciela. Święto ludzi, z którymi każdy z nas się kiedyś zetknął.

Od jakiegoś czasu zawód nauczyciela jest jednym z najbardziej pogardzanych w kraju, podobnie zresztą jak sędziego, lekarza, pielęgniarki czy każdego wykształconego. Ale żeby zostać wykształconym, żeby pójść ścieżką rozwoju osobistego, trzeba się nauczyć czytać i pisać. A gdzie się w generalności tego można nauczyć – no w szkole przecież. A kto nas tego uczy – no przecież że nauczyciel.

Dlatego tak bardzo nie rozumiem, jak można na nauczycieli wyrzekać, jak można na nich szczuć, jak można stawiać ich pod ścianą. Z różnych przyczyn mogłam ostatnio obserwować właśnie nauczycieli. I powiem tak, za żadne skarby świata nie chciałabym być nauczycielem. Bo dziś więcej praw mają dzieciaki i ich rodzice. I to jest smutne.

Dziś ich święto. Zatem wszystkiego naj w ten dzień. Aby wam było lepiej, niż teraz macie. Aby dzieci był lepsze, a rodzice mniej roszczeniowi. Aby w końcu przyszedł minister, który rozumie zarówno was, jak i cały złożony system edukacji, bo od jakichś 20 lat z tym jest teraz coraz gorzej, a to co teraz mamy, to nawet nie tragedia, to ciemne i przepastne piekło.

Życzę wam odporności, ale i komfortu pracy takiej, jaką mają nauczyciele choćby w Niemczech. Życzę wam, abyście nie musieli być narzędziem indoktrynacji, aby nie wykorzystywano was przy każdej okazji do niecnych celów.

Jednym słowem – wszystkiego naj kochani pedagodzy. A jarzębina jest nie bez przyczyny. To odporne drzewko, łatwo się nie daje. Jest cierpka, ale pełna witamin i minerałów potrzebnych człowiekowi, podobnie jak wasza wiedza i doświadczenie. Jest ładna i jest znakiem dobrostanu wszelakiego. Dlatego nie róże, nie tulipany, a skromną jarzębinkę wam w waszym dniu wysyłam. I oby Dzień Nauczyciela był codziennie….

Renata Ochwat

Ps. Mija dokładnie 90 lat od chwili, gdy ekipa niemieckich archeologów pod kierunkiem prof. Wilhelma Unverzagta (1892-1971) rozpoczęła prace na grodzisku santockim. Tak zaczęło się niemieckie udowadnianie tego, że słowiańskie santockie grodzisko było zawsze germańskie. Po II wojnie światowej podobny proces rozpoczęli Polacy…. Od zawsze wiem, że miejsca styku, pogranicza, to najciekawsze, co się może człowiekowi przytrafić.