Nie ma to jak spacer wczesną porą

2023-10-03, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Zawiało mnie na mój ulubiony Cmentarz Świętokrzyski. Było wcześnie rano, cicho, spokojnie i jak zawsze tam, nostalgicznie.

Pierwsza konstatacja. Szeroka, wyłożona kostką Bauma aleja jednak odebrała mnóstwo uroku temu miejscu. Ja rozumiem, że wygoda, że trzeba, że milion innych powodów, ale to straszliwie się kłóci z dojściem na samą nekropolię – przypomnę z kostki granitowej i świetnie położonego bruku. Tak, tak z kocich łbów…

Kłóci się także z wyłożoną kostką granitową alejką prowadzącą do pomnika więźniów Ravensbrück oraz grobu Franciszka Walczaka. Nieodmiennie zastanawia mnie, po co nowa płyta nagrobna tego oto człowieka została opatrzona krzyżem. Ale to rozważanie na inna okazję. Wracając do alejki, nie pasuje taka autostrada i już.

Druga konstatacja – zabytkowa nekropolia, spoczywają tu ważni mieszkańcy oraz historyczne postaci, a cmentarz zarośnięty po pas. Wiem i rozumiem, że parafia nie ma pieniędzy na utrzymanie, ale tak być zwyczajnie nie może. A co będzie, jak komuś z ambasady Litwy przyjdzie do głowy przyjechać znienacka i stanąć przy grobie Landsbergisa? Będzie się najpierw musiał naszukać tego grobu w chaberdziach, a potem gdzie położy kwiatka albo zapali znicza? W chwastach po szyję?

Od lat trwa dyskusja o tym cmentarzu. Miasto znalazło olbrzymia kasę, aby wesprzeć remont katedry. Może zatem niech sięgnie raz jeszcze i zacznie dotować utrzymanie tego miejsca. Bo jak przypomnę, ponoć w polskiej tradycji narodowej jest dbanie właśnie o przeszłość i cmentarze. Szkoda tylko, że jakoś wybiórczo się to odbywa.

Renata Ochwat

Ps. Mija dokładnie 10 lat od chwili, gdy Archiwum Państwowe w Gorzowie wprowadziło się do nowoczesnego budynku przy ul. Mościckiego 7. I super, bo nowa siedziba jest jak raz na miarę czasów….