wiadomości z Gorzowa i regionu, publicystyka, wywiady, sport, żużel, felietony

Przeczytałam i zwyczajnie nie uwierzyłam. Koszmarnego Gorzusia, co to tylko małe straszył, ma zastąpić nosorożec, i to w dodatku dość niezwykle nazwany.

Przez całe lato nie było urządzeń zabawowych dla małych i malusich w parku. Pod koniec wakacji się pojawiły. Szkoda, że tak późno, dobrze, że jednak. Choć blisko parku mieszkam, jakoś nie bardzo lubię tam chodzić. Bo zwyczajnie się boję, że porazi mnie smród ptasich odchodów, choć to przypadłość głównie wiosny, ale jakoś mnie się w głowę wkodowało, że zawsze. 

Los mnie rzucił do pobliskiego miasta. Pojechałam pociągiem, bo tak lubię podróżować. Siedziałam sobie przy oknie i trochę mocno się gapiłam na okolicę, znaną zresztą, ale zawsze inaczej wyglądającą.

Dziś bardzo ważna data, 35. rocznica wypadków gorzowskich, które pokazały ówczesnej władzy, że nie ma zgody na ucisk i szykany. Działacze ówczesnej „Solidarności” kolejny raz wpisali się w wielką mapę niezgody społecznej na ucisk.

Rzadko kiedy ostatnimi czasy podobają mnie się decyzje władzy. Ale ta akurat jak najbardziej mnie się podoba. Ma powstać kawałek deptaku.

Nagrać wspólną płytę z wybitną pianistką Marthą Argerich to sukces naprawdę wielki. Dokonał tego Jakub Waszczeniuk, pierwsza dziś trąbka Sinfonii Varsovii.

Wróciłam ostatecznie do miasta. Otworzyłam skrzynkę pocztową i tu miły zaskok. Zamiast rachunków i tylko rachunków były też i dwie miłe informacje.

No i ze zdumieniem przeczytałam, że ktoś wyplewił zielsko z chodnika na Manhattanie. Znaczy to jedno, że mieszkańcy mają już dość bałaganu.

Mija prawie miesiąc, od kiedy miejska spółka Inneko sprząta ulice miasta. Ulice, czyli zapiaszczenia po dużych deszczach i takie tam różne.

Kolejne konsultacje w połowie września. Maja dać odpowiedź, jak my sobie wyobrażamy wygląd dworca, co to ma być centrum przystankowym.