Sprawa się przesuwa

2014-07-18, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

To właśnie dziś w samo południe miała się odbyć sprawa o gadzie wpisy w Internecie między innymi szkalujące dość mocno mnie. Ale z różnych przyczyn się przesuwa na wrzesień. Może i dobrze, że po kanikule...

Sprawy dziś nie będzie, bo główny skarżący na niej nie mógł być. Zobowiązania zawodowe. Czyli na rozegranie pierwszego aktu trzeba poczekać do po wakacjach. Mnie w takich okolicznościach przyrody zawsze zjada stres. Znaczy, nie lubię czekać wolę, jak coś się dzieje szybko, żeby nie myśleć i nie projektować scenariuszy. Myślę sobie jednak, że autor gadzich wpisów ma się dobrze i nie myśli. No i niech się ma.

A teraz z innego kątka. Nie lubię Tomasza Golloba – oceniam go tylko jako zawodnika, bo nie znam go inaczej. Nigdy mu nie kibicowałam, nawet jak sięgał po tytuł Indywidualnego Mistrza Świata na żużlu. Nawet jak jeździłam na GP do Bydgoszczy, to zawsze moim faworytem był Rudy, czyli Jason Crump. Jak pan Gollob przyszedł na pierwszy sezon do Stali, to przez rok nie poszłam na stadion, bo jak tu fetować zawodnika, o którym się do tej pory mówiło tak, jak panowie politycy na słynnych już taśmach podsłuchowych. No jak?

Ale przykro się patrzyło, jak jechał na Jancarzu. Tak nie powinien kończyć kariery mistrz świata. Pamiętam, jak ze sceny schodził Andrzej Huszcza. Też miał przekroczoną 40. Ale wiedział, kiedy z motocykla zsiąść. Pan Gollob widać nie umie tego zrobić i efekt jest żałosny. Nie znaczy, że mnie go żal, bo tak nie jest, czuję tylko zażenowanie, że wielki niegdyś fajter jeździ tak, że nawet w mojej Wandzi Kraków by sobie nie poradził. Żenujące widowisko to było, ano żenujące. No i się nie dziwię że w mieście pierników i Kopernika niektórzy kibice się odwracają, jak pan Gollob wyjeżdża do biegu... Ale to już ich problem i ich małpy do ogarnięcia.

No i z kolejnego kątka. Reggae się zbliża, i to coraz szybszymi krokami. Kocia muzyka zagości w tym nieprzyjaznym człowiekowi amfiteatrze. I zagra Jafia Namuel, Jamal, ale dla minie wydarzeniem będzie koncert Słomy. To jedna z największych osobowości polskiej sceny, bębniarz, w sensie że producent, ale i świetny muzyk. Muzyk off i to w znaczeniu podstawowym, bo rzadko grywa, unika wielkich imprez, nie staje w świetle jupiterów. No jednym słowem wielka artystyczna osobowość. W kraju nad Wisłą i Odrą oraz Bugiem jest tylko kilku muzyków takiej klasy i tak się zachowujących. Dla mnie takim jest jeszcze Włodek Kiniorski, Kiniorem zwany, rewelacyjny saksofonista jazzowy, też schowany na własne życzenie zresztą we własnym świecie, jeśli chodzi o jazz to jeszcze Grzech Piotrowski, którego płytę „Sin” zwyczajnie wielbię, jak samego Milesa.

Ale to nie wszystko, bo pojawi się Kaliber 44, mniej koci, bardziej hip-hopowy, ale jednak. Bilety już można kupować i nie są oszałamiająco drogie. Szkoda tylko, że ten technokratyczny amfiteatr średnio pasuje do klimatów kołyszącej gorącej muzyki. No i ciekawe, czy znów tłum ochroniarzy będzie sprawdzał tak widzów, jakby to miały być żużlowe derby? Śmiesznie to zresztą wyglądało na przykład podczas koncertu pani Santor czy na Romane Dyvesa, kiedy panie ochroniarki i panowie ochroniarze kazali otwierać torebki starszym eleganckim paniom. Chociaż kto wie, być może tak wyglądają najgorsi terroryści świata....

P.S. Dziś przypada rocznica urodzin Nelsona Mandeli, wielki przywódca urodził się w 1918, zmarł 5 grudnia 2013 roku. Dla mnie postać wybitna i przykład godnego, arcygodnego zachowania. Szkoda, że tak mało jest ludzi, którzy tak żyją.

P.S. 2. A co w kulturze, to sobie można poczytać w odrębnym tekście w zakładce kultura.