O języku i ksywkach będzie

2014-06-30, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Otóż nie rozumiem. Nie rozumiem, jak o pewnych rzeczach mogą mówić ludzie, którzy swoich informacji nie sprawdzają i nie weryfikują.

A chodzi mnie dokładnie o pewien wydział, który ma zawiadywać kulturą w mieście, ale na razie chyba się nudzi, bo kultura sobie jakoś tam działa, idiotyczne pomysły z likwidacją lub też łączeniem instytucji jakoś się rozmywają, więc urzędnicy produkują miliony kwitów do wypełniania przez dyrekcje. No i wymyślają głupoty zwyczajne. Otóż wymyślili sobie, że Bogusław Dziekański, dyrektor Jazz Clubu Pod Filarami WYMAGA, tak, tak, WYMAGA, aby tytułować go PREZESEM. No prawie że spadłam z klubowej ławki, kiedy to usłyszałam. Tak się bowiem oto składa, że Prezesem zaczął Dziekańskiego tytułować wybitny fotograf Marek Karewicz, którego zaszczyt i przyjemność także mam znać. I jego określenie na osobę Dziekańskiego weszło mi w język, mój osobniczy język, przez uczonych w piśmie zwany idiolektem, co by się wiedzą popisać, bo inteligencji już mi publicznie odmówiono. I to ja zawsze Dziekańskiego nazywam Prezesem, często o nim tak piszę. A kiedy zamyka cykl Małej Akademii Jazzu, to piszę o nim per Dziekan, bo tak się fajnie składa, że nazwisko idealnie współgra z funkcją. I dlatego tą drogą proszę państwa urzędników, aby głupot nie gadali, nie wymyślali i gęby różnym ludziom nie doprawiali. Jak państwo nie wiecie czegoś, to zwyczajnie zapytajcie. Najlepiej u źródła...

A teraz z innej mańki. Zagadnęła mnie niedawno przemiła znajoma mniej więcej w takim oto stylu... – Wiesz, to w głowie się nie mieści, urzędnicy przegonili budki z zielskiem z Garbar, potem pani plastyk ustawiła tam te dziwactwa, a teraz tam nic nie ma. Uważam, że to skandal. Ja też tak uważam. Tym bardziej, że właściciele zieleniaków mieli najlepsze warzywa w mieście i bardzo chcieli tam dalej pozostać. Byli gotowi nawet postawić ładniejsze kramy, tylko urzędnicy się na to nie chcieli zgodzić, bo trzeba zamknąć pierzeję. Ale tak się składa, że w mieście na siedmiu wzgórzach jest coraz większa nadpodaż lokali mieszkaniowych i użytkowych, co widać wystarczająco dokładnie, nawet bez zbytniego przyglądania się ulicom i raczej trudno przypuszczać, że znajdzie się ktoś chętny akurat na tę lokalizację. Uważam też, że pani plastyk powinna zwrócić pieniądze wydane na ową rzeźbę ekologiczną, bo były to jedne z najbardziej bezsensownie wydanych miejskich groszy. A ja jako od nastu lat mieszkanka tego miasta nie zgadzam się na takie wydatkowanie miejskich pieniędzy, na ich marnotrawstwo po prostu. No i nie rozumiem, dlaczego magistrat w tak bezmyślny sposób pozbawia się dochodów, bo wszak kramiarze za swój biznes płacili podatki... Ot i biznes po gorzowsku... Ot biznes.

No i na koniec z dworca PKP będzie. No i jednak udało się w dużej mierze odczyścić paskudny tunel na peronie IV, skąd pociągi do miasteczka S. oraz Zielonej Góry odjeżdżają. Znaczy odczyścić kafelki, bo reszty ścian zaciągniętych betonem oraz z blachy falistej, niestety nie. Ale i tak w miarę zaczęło wyglądać. Już nie jest tak paskudnie na maksa. A skoro przy kolei jestem, to obserwowałam w sobotę, jak chłopiec z lokalnego radia polował na tych nielicznych, co się wybierali do Winnego Grodu na Dni Województwa. Udało mu się namierzyć osób PIĘĆ, tak pięć. Oszałamiający wynik... I to innym urzędnikom pod rozwagę kładę.

PS. Et pro domo sua... Zaczęły się wakacje. Na początek o 17.00 w klubie Jedynka przy ul. Mieszka I 50 można posłuchać piosenek w wykonaniu chóru Wrzosy i Echo Kresów. Albo pójść do kina.