Siła obywatelskiej inicjatywy

2014-06-25, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Ludzie coraz częściej mówią, czego chcą. Mobilizują siły, zakładają stowarzyszenia. I coraz donośniejszym głosem deklarują, że plany magistratu im się nie podobają, bo wolą wydawać miejską kasę na inne rzeczy, niż na te, na które chce miasto.

No i dla mnie to było niezłe zaskoczenie. Znaczy wtorkowe późne popołudnie na Starym Rynku. Najpierw spędziłam fajny kwadransik z przemiłym znajomym, z którym sobie pogadulaliśmy o bolączkach nas dotyczących, a potem fajne pół godziny z ludźmi z miasta, którzy walczą o to, aby im się dobrze w tym mieście żyło. Generalnie cykliści, czyli ci, co jeżdżą na rowerach. Ja akurat nie jeżdżę, ale się z nimi solidaryzuję, więc się pod listą podpisałam. Ale najfajniejsza rzecz była przede mną. Otóż na Starym Rynku pojawili się też prominentni mieszkańcy miasta nad trzema rzekami. Dawno niewidziani znajomi, których z różnych, zresztą wielu przyczyn lubię, a znam od lat i po drodze nam się ta znajomość układa. I właśnie oni też wsparli obywatelską inicjatywę, inicjatywę, która zmierza do tego, aby nam się w mieście nad trzema rzekami żyło wygodniej. Wygodniej, znaczy w prosty sposób, bez dziurawych chodników (bo właśnie wczoraj omal życia nie straciłam na dziurze w Wełnianym Rynku), bez bardaku koło byłego kina Słońce, co to magistrat pomysłu nie ma, jak ów bajzel przy wlocie na Szlak Królewski (mam nadzieję, że już nikt go tak nie nazywa, bo to od dawna szlak owszem i jest, ale śmieciarski i okropny), bez strzelistych pomysłów o nowych szklanych domach. Wiem, rozpoczęła się kampania wyborcza, wyścig do fotela szeryfa tego miasta. Ważna rozgrywka, ważna i prestiżowa. Bo ktoś musi, powinien dowodzić tym miastem, ktoś musi pełnić funkcję szeryfa. Ktoś, kto dostrzeże prosty fakt, że miasto się totalnie degraduje. Że jest fatalnie zaniedbane, brudne, zachwaszczone, popaciane i będzie miał pomysł, co z tym zrobić. Oraz jak zrobić, aby, nie łamiąc prawa, skłonić, a jak trzeba, przymusić prywatnych właścicieli, aby uporządkowali swoje parcele, tak, aby przy byłym kinie Słońce nie straszyło to straszne coś. Bo jak się okazuje, można. Tylko potrzeba trochę determinacji i dobrych prawników, którzy podpowiedzą rozwiązania.

Mam nadzieję, że to się w końcu uda, że władza, magistrat znaczy, naprawdę dostrzeże te problemy, bo jak się okazuje, one najbardziej dolegliwe dla mieszkańców są.

I dla przykładu... Szłam wczoraj wolnym krokiem do centrum, ulicą Chrobrego i nagle mnie uderzyła jedna kwestia. No skąd w centrum rośnie zboże, skąd się wzięły kłoskowe rośliny. Bo jak kolejny raz przypomnę, na zielsku, które nie nazywa się kalafior, brokuły, cukinia tudzież inne pomidory się nie znam, i zwyczajnie nie potrafię nazwać, co to jest.

A skoro to na do maksa zaśmieconym szlaku królewskim (małe litery – zamierzona ortografia) rośnie, i to nie pierwszy sezon, to znaczy, że służby miejskie sobie totalnie odpuściły to miejsce. Zresztą takich opuszczonych miejsc jest znacznie więcej... Szkoda.

No i z innego kątka. Będzie autostrada do Łupowa, jednak. W każdym razie takie są intencje. Potrzeba olbrzymiej kasy na przebudowę, zresztą konieczną ul. Kostrzyńskiej, ale czy rzeczywiście aż trzeba autostrady, która stanie się normalną droga na wysokości wiaduktu S3? Mnie się to nie wydaje konieczne, ale ja nie mam prawa jazdy, więc raczej nie powinnam się wypowiadać. Tyle tylko, że przekonują mnie argumenty tych, co jeżdżą. A oni twierdzą, że aż taki rozmach i na bogato nie jest potrzebny. Ale cóż, Zielona Góra ma swój bajkonur, my będziemy mieli Route 66. Widać tak musi być i tyle.

P.S. Et pro domo sua... Dziś o 18.00 w księgarni Daniel kolejne spotkanie z cyklu obywatelski opór wobec władzy. Przyjedzie prawnik, który opowie, jak skutecznie walczyć o swoje. Zaprasza Alina Czyżewska.