wiadomości z Gorzowa i regionu, publicystyka, wywiady, sport, żużel, felietony

Może to dziwne się wyda, ale nie odpowiem na apel polityków i nie pójdę sprzątać cudnego Cmentarza Świętokrzyskiego. Nie, bo nie podpisuję się pod żadną opcją polityczną. Czasami, tak dla siebie i własnego komfortu tam idę i jakieś porządki czynię, chociem nie z tego miasta, ale miejsce na tyle czarowne jest, że przyciąga. Tym razem, jak i poprzednimi laty, tego nie zrobię – oczywiście na apel polityków, rzecz jasna.

Tak, tak, objawił nam się harnaś, co to po wysokich polskich górach ganiał, łupił możnych i biedakom dawał. Tyle tylko, że w przypadku gorzowskiego Janosika to raczej będzie inaczej. Biedni będą do niego chodzić i będą przez niego w pewien sposób łupieni. Ot przewrotność dziejowa…

Jakie to szczęście, że lat temu kilka polskie koleje wyremontowały linię kolejową łączącą Gorzów z Międzyrzeczem i Zbąszynkiem. Efektem tych prac jest nie tylko szybka trasa, ale i wiaty kolejowe, które uratowały nas, turystów spieszonych od klęski absolutnej, jakim byłoby przemoczenie do imentu, albo suchej nitki.

Kwiaty na rodzinne groby już zaniesione. Znicze zapalone. Zrobił się wieczór, więc można wyjść z domu i znów pogrążyć się w zadumie i wspominkach. A w mieście nad trzema rzekami, jest gdzie iść. Problem w tym, że trochę są one odległe od siebie i spacer może trochę czasu zabrać.

Zbliżają się dwa wyjątkowe dni w roku, dni, w które przemierzamy nawet setki kilometrów, aby zapalić znicze na grobach bliskich i przyjaciół i aby pogrążyć się w zadumie nad przemijaniem tego świata.

Tak, tak, szykujcie słodycze. Bo już jutro święto, co prawda przylepione do nas, ależ jak bardzo lubiane – Halloween. Tak, tak, święto cukierków, dyni i szpiczastych kapeluszy. I ach, i nie przeganiajcie tych, co po żart albo sztuczkę przyjdą. Przekupujcie ich słodyczami albo, co poprawność nakazuje, owocami.

Nam wszystkim wstyd. Nam wszystkim pogarda. Nie władzom tego miasta, nam mieszkańcom. Za niszczenie tego, co jest niezbywalną historią miejsca, a jakim nam przyszło żyć. I żadna władza, żadne nakazy czy też zakazy tego nie zmienią. Wstyd i pogarda.

Padało i wiało jak diabli, kiedy grupka regionalistów z Gorzowa łaziła po brzegach rzeki Pełcz-Polki i kanale łączącym ją z Notecią. I nikt złego słowa ani też słówka marudzenia nie powiedział. Bo taka jest siła potrzeby poznawania tego, co leży o rzut kamieniem od miasta na siedmiu wzgórzach.

No tak, jeszcze się tak zwany rok wielokulturowości nie skończył, bo do grudnia daleko, a już wiemy, że w przyszłym będziemy dialogować. No cóż, takie tryndy (zamierzony gwaryzm) obowiązują, że coś bez hasełka się nie liczy.

Będzie rewitalizacja parku Siemiradzkiego. Ma zyskać wygląd godny nazwy, i już dalej nie przypominać skrawka zaniedbanego buszu, w jaki się zamienił. Przynajmniej takie są deklaracje.