wiadomości z Gorzowa i regionu, publicystyka, wywiady, sport, żużel, felietony

Zwyczajnie nie honor pisać o Teatrze i Aktorach w jednym tekście z dziurami, więc osobnego złośliwca, jak to mam we własnym języku, piszę.

Tak, tak mam na myśli tę budę z amerykańskim jedzeniem, co to stała przy ul. Łokietka i zasłaniała najpiękniejszy skwer w mieście oraz rzeźby dwóch malarzy. Nareszcie.

Jak myślę i piszę klub, to chyba nikt się domyślać nie musi, że chodzi o Filary, jazzowe znaczy. Bo do tych, co doceniają działalność dołączyła kolejna ważna i licząca się w kształceniu muzycznym osoba.

Jak było w Gorzowie, nie wiem, bo pojechałam do miasteczka nad Obrą i Wartą. Tam było spokojnie. Za to tradycyjnie już od lat niespokojnie było w stolicy. I kolejny raz wstyd na cały świat, a przynajmniej ten kawałek, który nami się interesuje.

Miało być, przynajmniej na początek, o czym innym, ale będzie o śmierci, o jej wymiarze i reperkusjach, jakie może wywołać u żywych.

Trójka muzyków, którzy mieli wyglądać jak z terakoty, ale nie wyglądają, już stoją na skwerku w parku Wiosny Ludów. I jestem ciekawa, jak długo, bo park wieczorem staje się miejscem mocno odpychającym.

Dziwny to wieczór był. Najpierw spotkanie w Klubie Melomanów w FG moderowane przez Marka Piechockiego z muzyką na żywo zagraną przez Przemysława Kojtycha, a potem sporo rozmów o muzyce właśnie, tak aby zakończyć cygańską nutką z moim ulubionym kompozytorem Edwardem Dębickim. Oj, dziwny to wieczór był…

Baba to my, a placek to kładka na moście kolejowym, o której już wiadomo, że musi być rozebrana. Taką decyzję podjął wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego. Znam tylko jedną instytucję, która się z takiego rozwiązania cieszy.

Może to dziwne się wyda, ale nie odpowiem na apel polityków i nie pójdę sprzątać cudnego Cmentarza Świętokrzyskiego. Nie, bo nie podpisuję się pod żadną opcją polityczną. Czasami, tak dla siebie i własnego komfortu tam idę i jakieś porządki czynię, chociem nie z tego miasta, ale miejsce na tyle czarowne jest, że przyciąga. Tym razem, jak i poprzednimi laty, tego nie zrobię – oczywiście na apel polityków, rzecz jasna.

Tak, tak, objawił nam się harnaś, co to po wysokich polskich górach ganiał, łupił możnych i biedakom dawał. Tyle tylko, że w przypadku gorzowskiego Janosika to raczej będzie inaczej. Biedni będą do niego chodzić i będą przez niego w pewien sposób łupieni. Ot przewrotność dziejowa…