Bo odmówić nie wypada, a wspomóc trzeba

2014-05-20, Komentarze na gorąco

Z dużym zażenowaniem przyjąłem informację, że gorzowskie hospicjum wciąż czeka na pieniądze obiecane po kolejnym balu charytatywnym, który odbył się niemal trzy miesiące temu.

Z głośno obwieszczonych, w świetle kamer i błysku fleszy, ponad 140 tysięcy do tej pory na konto placówki wpłynęło niewiele ponad 40 tysięcy złotych. Bo „hojni” sponsorzy jeszcze pieniędzy do klubu organizującego bal nie wpłacili. Były symboliczne czeki a pieniędzy, jak nie było tak nie ma. Przynajmniej stu tysięcy.

Ofiarodawcy zapomnieli? Coś im się nagle stało? Krach na giełdzie? Raczej nie. Tak się na ogół dzieje, kiedy w pogoni za dobroczynnością mocno na pokaz szuka się pieniędzy także tam, gdzie są zastoje, długi, kredyty, a nawet biznesowa bieda. Bo gorzowski biznes wcale nie jest aż tak bogaty, jak się w świetle jupiterów prezentuje, ale zachęcany na różne sposoby czasami chce się pokazać i błysnąć od święta przed światem. Nieraz wedle starej polskiej zasady: zastaw się a postaw się. No i się stawia. Prawdziwe pieniądze jednak najczęściej bywają zainwestowane, w obrocie albo i głęboko schowane. Szarpią się zaś nierzadko ci, którzy dają się namówić na charytatywne działanie, bo odmówić nie wypada, a wspomóc trzeba.

Lepiej więc może dawać mniej, od serca, z kieszeni i nawet po cichu, niż głośno opowiadać o dawaniu tego, czego się w danej chwili nie ma. Dobroczynność to nie jest przecież fizyczny przymus, obowiązek ustawowy, co najwyżej moralny imperatyw. I honor. Wobec siebie i innych.

Sytuacja nie jest więc bynajmniej honorowa. Nikogo jednak nie potępiam, ale niesmak pozostaje. I pozostanie na długo, nawet jeśli wcześniej niż później w hospicjum znajdą wszystkie obiecane i bardzo tam potrzebne pieniądze.

Leszek Zadrojć