Teraz będzie szansa na likwidację orkiestry, która za dużo kosztuje

2016-09-22, Komentarze na gorąco

Tego należało się spodziewać. Małgorzata Pera odchodzi z Filharmonii Gorzowskiej.

Właśnie złożyła rezygnację z kierowania instytucją, która pod jej dyrekcją całkiem nieźle się rozwijała.

Nie wiem, na ile wymuszona była to rezygnacja, ale ja na jej miejscu zrobiłbym to samo. Po ostatnich wydarzeniach i różnych dziwnych zakulisowych działaniach wokół FG jasne było, że spokoju to tam nie będzie. Po co się więc szarpać i użerać, skoro dobra zmiana stoi za drzwiami i czeka?

Wcale mnie zdziwi, jeśli teraz rezygnację złoży profesor Monika Wolińska, która jako dyrygent i dyrektor artystyczny ma swój udział w tym, że orkiestra Filharmonii Gorzowskiej jest tak a nie inaczej postrzegana w świecie muzycznym. A jest postrzegana całkiem dobrze, co było właśnie zasługą duetu Pera-Wolińska. Chodzi jednak o to, że nie wszystko wszystkim zagrało, że mogło być przecież lepiej. A że lepsze jest wrogiem dobrego, to już dobrze wiemy z doświadczenia własnego i życia społecznego. Będzie więc szansa na likwidację orkiestry, która wszak za dużo kosztuje i stwarza problemy. W to miejsce pojawić się może impresariat, który będzie zapraszał nam orkiestry i zespoły muzyczne na gościnne występy w Filharmonii Gorzowskiej. Będzie taniej i światowo.

Może były jakieś zasadne powody tej dymisji M. Pery, ale raczej się nie obronią, bo i nikt nie próbuje nawet tłumaczyć. Jej największą wiadomą publicznie winą było to, że nominację otrzymała klika lat temu z rąk prezydenta Tadeusza Jędrzejczaka. Oczywiście, że rezygnacja M. Pery nie ma też żadnego związku z powołaniem nowego wiceprezydenta odpowiedzialnego m.in. za sprawy kultury, bo nie wiem czy już wie on, gdzie akurat znajduje się Filharmonia Gorzowska – Centrum Edukacji Artystycznej. Ta dymisja wpisuje się jednak w klimat, jaki nam zapanował w ostatnim czasie w mieście, a który wybitnie sprzyja psuciu tego co dobre lub zwyczajnie niezłe. Nie o dyrektorowanie Pery tu więc chodzi, ale akurat o te wszystkie zmiany, które następują i postępują wbrew logice i normalnemu porządkowi rzeczy w mieście co prawda ledwie średniej wielkości, ale z aspiracjami wyżej. Przykładów tego jest aż nadto.

Jan Delijewski