To był intensywny i wspaniały tydzień

2021-11-15, Komentarze na gorąco

Tegoroczne Gorzowskie Spotkania Teatralne, dokładniej jej 37 edycja, przeszły do historii.

Fragment spektaklu ,,Nowy Jork. Prohibicja'' Fot. Teatr im. Juliusza Osterwy

Powiem wprost. Jestem rozczarowany. Rozczarowany, że to wszystko trwało tak krótko. To był oczywiście intensywny tydzień, ale oglądając większość spektakli byłbym gotowy poświęcić jeszcze jeden tydzień, no, może chociaż kilka dni, żeby zobaczyć następne.

Każdy ma prawo do własnej oceny, to zrozumiałe. Ja będę tylko chwalił, bo nawet jakbym uparł się i zacząć cokolwiek szukać negatywnego, to po prostu nie znajdę. Może nie umiem szukać, może ktoś coś tam wynajdzie. Ale dla mnie będzie to już tylko czepialstwo.

Zestaw spektakli, w mojej ocenie laika, został idealnie dobrany. Szczególnie podobała mi się ta różnorodność. Dla każdego znalazło się coś fajnego. Rozmawiałem z kilkoma osobami, które były na większości przedstawień. I nawet, jak zdarzyło się zobaczyć coś bardziej lub mniej wymagającego w odbiorze, to i tak scenografia, klimat przedstawienia, gra aktorów, to wszystko budzilo podziw.. I do tego późniejsze spotkania w Art Cafe z artystami to był miód na serca widzów.

Roczny ,,odpoczynek’’ od Gorzowskich Spotkań Teatralnych zrobił swoje. Miłośnicy dobrego aktorstwa tym bardziej chętnie pobiegli do teatralnej kasy, żeby przypadkiem nie zostać wyprzedzonym przez innych. Na wszystkich spektaklach frekwencja była wysoka, mnie osobiście ucieszyła znakomita gra aktorów z najwyższej polskiej półki, jacy pojawili się, bo ich podejście do pracy było pod każdym względem profesjonalne. Atmosfera w samym teatrze znakomita, nawet telefony komórkowe nie brzęczały, jak to czasami bywa w innych miejscach, gdzie każdorazowo powinny być wyłączone.

Już nie mogę doczekać się, co nam za rok zafunduje dyrektor Jan Tomaszewicz razem ze swoją ekipą. Przypuszczam, że zestaw spektakli będzie również ciekawie dobrany, bo skoro już gorzowska publiczność zdążyła przyzwyczaić się do oglądania najlepszych z najlepszych, to już tak musi pozostać na zawsze, Panie Dyrektorze…

Robert Borowy