Kraina bagien i dzików

2014-01-02, Na szlaku

Dziki, sarny, oparzeliska oraz trochę trudny szlak, to uroda drogi z Wysokiej do Kolonii Marwice. Droga nie jest zawikłana, i dostarcza naprawdę fajnych wrażeń.

Drogę można zacząć już w samej Wysokiej, gdzie stoi całkiem ładny barokowy kościół ryglowy, którego bryłę warto popodziwiać.

Najpierw do jeziora

Ale można zacząć ją coś około 2 km dalej przy wskaźniku, że tędy do kąpieliska Marwicko się dostaniemy. Szlak jest bardzo wygodny, bo to droga, którą jeżdżą latem turyści. Wiedzie wysoką monokulturą sosnową.

Po jakichś dwóch kilometrach dochodzimy do jeziora. To jedno z bardziej popularnych kąpielisk, ale serce się ściska na widok zaniedbań, jakichś resztek po dawnej świetności. Na brzegu można odpocząć, bo gmina postawiła tu wygodne ławy, jest nawet gotowe miejsce na ognisko. My idziemy dalej, prostą drogą, wyznaczaną przez czerwony szlak, trasa wiedzie cały czas wzdłuż brzegu jeziora Marwicko i warto pamiętać, że tu zaczynają się pierwsze utrudnienia. Otóż kilkaset merów trzeba pokonać po potężnym błocie. Ono tam jest zawsze, nawet w najbardziej upalne lata. Droga wiedzie skrajem wyschniętego bagienka. I prowadzi miedzy innymi koło potężnego dębu obrośniętego bluszczem, czyli jak fachowo tłumaczą leśnicy, gatunkiem zawleczonym do lasu.

Leśne krzyżówki

Idziemy cały czas prosto, ponad godzinę i nie interesują nas żadne drogi w bok. Po drodze niestety można zobaczyć skutki jesiennych wichur, leżą połamane jak zapałki wiekowe brzozy, ale i takie dęby też. Kiedy dojdziemy do pierwszej naprawdę dużej krzyżówki, to należy skręcić w prawo i dalej kilkaset metrów prosto. Na kolejnej krzyżówce w lewo i prawi dochodzimy do starej szosu łączącej Gorzów-Szczecin i tu skręcamy znów w prawo. I znów idziemy sobie spokojnie leśna przecinką, co prawda w pobliżu cywilizacji, czyli nadal ruchliwej drogi.

I dziki tu też są

Droga cały czas wiedzie wysoką monokulturą sosnową. Po jakimś czasie pokażą się znaki szlaku końskiego, czyli międzynarodowej drogi turystycznej łączącej Brandenburgię z Lubuskiem. Znak jest prostu. Na białym prostokącie łeb konia i pomarańczowy punkt. I trasa staje się coraz ciekawsza, bo pojawiają się kanały łączące bagienka, jakie nagle pojawiają się po obu stronach szlaku. I są to szalenie ciekawe bagna, a to za sprawą ściętych lasów olchowych, bo na starych pniach wyrastają nowe. To jedyny taki widok w okolicach Gorzowa. I na tyle ciekawy, że warto sobie zadać odrobinę trudu, aby tu się wybrać. No i jak będziemy dostatecznie cicho, to na owych bagienkach będzie nam dane zobaczyć dzika, który zwierzęciem wielce płochliwym jest i raczej trudno go w lesie zobaczyć. Bo sarny, jelenie czy lisy, to jednak widok dość częsty.

Kiedy przekroczymy dużą i nową drogę przeciwpożarową i przekonamy się, że właśnie byliśmy w ostoi zwierzyny, gdzie wchodzić raczej nie bardzo wolno, trzeba zacząć uważać. Bo szlak zaczyna meandrować. Najpierw ostro skręci w prawo pod kątem 90 stopni, a jak dojdziemy do krzyżówki dróg w postaci litery T, to trzeba nam odbić w lewo i nadal uważać, bo szlak zaczyna bardzo kręcić. Ale wiedzie tak urokliwą krainą, że zwyczajnie trzeba się na niego wybrać.

I tak po kilku godzinach niespiesznej wędrówki dochodzimy do Kolonii Marwice. Droga liczyła 15 km, turystów z Naszej Chaty poprowadził mecenas Stanisław Żytkowski.

Renata Ochwat

Warto wiedzieć:

Rezerwat Bogdanieckie Cisy

W Kolonii Marwice zaczyna się rezerwat „Bogdanieckie cisy”, czyli urokliwy kawałek lasu, gdzie wśród sosen rosną cisy, i to w różnym wieku, najstarsze mają po około 130 lat. I jak twierdzą leśnicy, cisy musiały się tu same rozsiać, a pochodzą z ogrodu pobliskiego dworku. To jedyne takie miejsce w okolicach Gorzowa.

Na szlaku

Włoskie miasteczko na dzień, weekend lub cały urlop

Jedno z ulubionych przez rzymian na letni wypoczynek miejsc – niewielkie Anzio to nie tylko piaszczysta plaża i lazurowe morze. To także miejsce nasiąknięte historią i to taką z wyższej półki.