Skarby naszej biblioteki

2015-08-31, Czytaj ze mną

Książkę pt. „Rewitalizacja zabytkowego obiektu Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Zbigniewa Herberta w Gorzowie Wielkopolskim” wydano z okazji zakończenia remontu willi przy ulicy Sikorskiego 107, w której biblioteka ma swoją siedzibę główną. Niby zwykła publikacja okolicznościowa, ale ranga zabytkowej budowli oraz to, co biblioteka tam umieściła, podniosły to wydawnictwo na wyżyny. Otrzymaliśmy świetnie opracowaną i bardzo ładną książkę z licznymi doskonałymi zdjęciami.

Na początek dwa rozdziały o historii: najpierw biblioteki, a raczej bibliotek, bo także kilku z okresu międzywojennego, potem willi, którą dla swojej rodziny wybudował landsberski inżynier Hans Lehmann. Specjalny rozdział poświęcono detalom architektonicznym tej secesyjnej budowli, jednej z najładniejszych w Gorzowie.

W 1987 roku willa stała się siedzibą główną WiMBP, ale od razu była za mała na pomieszczenie zbiorów oraz spełnienie rozlicznych funkcji, jakie nałożono na publiczną książnicę. Dwadzieścia lat później (2007) po sąsiedzku otwarto nowy, czterokondygnacyjny budynek, który powszechnie traktowany jest jako gmach główny biblioteki. Tymczasem biblioteka utrzymała stary adres i serdeczny związek z zabytkową willą. Oba budynki są ze sobą połączone łącznikiem. Musiało minąć kolejnych 8 lat, aby biblioteka wróciła do pieczołowicie wyremontowanej willi, która właśnie otworzyła swoje podwoje dla czytelników.

Ostatni rozdział książki prezentuje zasoby specjalne biblioteki, a więc dokumentujące przeszłość kulturową regionu, zbiory polsko- i niemieckojęzyczne z XIX wieku, zbiory prasy regionalnej, dokumenty życia społecznego. Najwięcej miejsca poświęcono tym zespołom, które swoją siedzibę znalazły w wyremontowanej willi. Znajdują się tu przede wszystkim starodruki, których biblioteka posiada 280 woluminów. Są to księgi historyczne, filozoficzne, społeczne i sakralne przede wszystkim po niemiecku i po łacinie, ale około 25% zbioru starodruków to polonica dotyczące historii Polski. Są tu także najważniejsze publikacje związane z naszym regionem. Wiele z tych starych ksiąg jest bogato ilustrowanych. Na licznych zdjęciach pokazano urodę tych wydawnictw, do których czytelnicy sięgają rzadko lub wcale, bo są one otoczone szczególną pieczą i udostępnianie tylko w celach naukowych. Tu można zobaczyć i docenić ich urodę.

W zabytkowej willi znajdują się bogate zbiory kartograficzne biblioteki, które liczą ponad 1400 pozycji. Najcenniejsza jest tu tzw. kolekcja nowomarchijska, czyli 120 starych map przygotowanych przez renomowane europejskie oficyny wydawnicze od XVI do XVIII wieku a ukazujące Nową Marchię z jej licznymi zmianami terytorialnymi. Bardzo piękna to kolekcja, bo przed wiekami ogromnie dbano nie tylko o to co, ale także jak pokazywany jest świat. Często zaskakuje ilość ozdób, jaką prezentowano na mapach dla podkreślenia autorytetu państwa i władcy.

W willi znajdują się także zbiory ikonograficzne, na które – jak dotąd – składają się pocztówki (4400 egzemplarzy), ekslibrisy (1150 egz.), fotografia artystyczna (250 zdjęć), zdjęcia miasta i regionu (1,5 tys.), reprodukcje oprawne malarstwa polskiego i światowego (400 egz.), prace artystyczne przede wszystkim gorzowskich twórców (1200 egz.), w tym kolekcje grafik historycznych Mateusza Meriana i Daniela Petzolda z widokami miast. W zbiorach specjalnych są także: filatelistyka (nowa kategoria – 540 egzemplarzy, medale, odznaki honorowe (60 egz.), druki muzyczne (900 woluminów), zespoły rękopisów (370).

Warto tę książkę mieć, a przede wszystkim warto odwiedzać bibliotekę, by podziwiać jej skarby zarówno w postaci secesyjnej wilii, jak i rozlicznych cymeliów.

***

„Rewitalizacja zabytkowego obiektu Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Zbigniewa Herberta w Gorzowie Wielkopolskim, redakcja: Edward Jaworski, Małgorzata Barczyńska, Grażyna Kostkiewicz-Górska, Marzena Wysocka, Danuta Zielińska, projekt Zbigniew Olchowik, wydawca WIMBP, 48 s.

Książka nie była kierowana do sprzedaży, pytać o nią można w bibliotece.

Czytaj ze mną

Jaromir

„Pegaz Lubuski” nr 80

Po raz pierwszy zapraszam do czytania „Pegaza Lubuskiego” online, a nie na wydruku. Bo nie ma wydruku, nie było także zwyczajowej promocji numeru z udziałem autorów tekstów i osób zainteresowanych literaturą tworzoną w Gorzowie. Takie czasy. Ale czytać można.