Muzeum szczegółowo opisane

2015-12-16, Czytaj ze mną

Muzeum Lubuskie im. Jana Dekerta swoje 70-lecie podkreśliło wielką księgą: format A-4, kredowy papier, 250 stron, waga 1,2 kg, dużo tekstów, dużo zdjęć.

Nasze muzeum rozpoczęło pracę 8 września 1945 roku pod nazwą Muzeum Ziemi Lubuskiej. Było pierwszą instytucją muzealną na ziemiach zachodnich. Potem kilka razy zmieniało nazwę, a od 2000 roku nazywa się Muzeum Lubuskim im. Jana Dekerta. Pierwszą siedzibę miało w domu przy ul. Warszawskiej 33, dziś nieistniejącym, a w listopadzie 1947 roku dostało do swojej dyspozycji sąsiednią willę, także przy ulicy Warszawskiej, ale pod nr 35. Trudne były jego początki, bo całe zbiory przedwojennego muzeum uległy zniszczeniu, a nawet piękna willa, przed ulokowaniem tam polskiego muzeum została ogołocona z wyposażenia.

Po 70 latach muzeum może się szczycić najładniejszą, stylową siedzibą, bogatymi zbiorami, systematycznymi badaniami naukowymi, licznymi wystawami stałymi i czasowymi, stałą obecnością gości. Jego zbiory prezentowane są w kilku miejscach: w secesyjnej willi, w spichlerzu, w zagrodzie młyńskiej w Bogdańcu, w muzeum w Santoku, na wieży katedralnej, w „Korsakówce” w Kłodawie.

Pierwsze 140 stron księgi sumującej ten dorobek to teksty najpierw z historią instytucji w ogólności (autor Monika Kowalska), a potem z prezentacją poszczególnych działów (w nawiasach autorzy): Archeologii (Stanisław Sinkowski, Małgorzata Pytlak), Edukacji i Promocji (Lidia Kardasz i Lech Dominik), Etnografii (Mirosław Pecuch), Historii Regionu (Monika Kowalska, Katarzyna Sanocka-Tureczek), Numizmatyczna (Tadeusz Szczurek), Sztuki Dawnej (Janusz Michalski), Sztuki Nowej (Bartosz Nowak), Techniki i Militariów (Jan Zalewski), a Marian Frątczak napisał o Radzie Muzeum. Jest także wykaz obecnych i byłych pracowników muzeum. Nie sposób tu streścić zawartości poszczególnych rozdziałów, ale ich lektura pozwala prześledzić przemiany form pracy, narastające zadania i obecny rozkwit.

Aż 100 stron przeznaczono na zdjęcia: najpierw czarno-białe, a w miarę rozwoju techniki fotograficznej – kolorowe. One też są ułożone w rozdziały: Obiekty, wystawy, Sesje i konferencje, Badania archeologiczne, Edukacja, Varia. Niosą dokumentację i wspomnienia.

W sumie – wiekopomne dzieło.

***

„Od Muzeum Ziemi Lubuskiej do Muzeum Lubuskiego im. Jana Dekerta. 70 lat działalności Muzeum w Gorzowie (1945 – 2015)”, wydawca: Nadodrzańskie Towarzystwo Upowszechniania Dziedzictwa Kulturowego, Gorzów Wlkp. 2015. Goście uroczystości jubileuszowej (14 XII) otrzymali tę księgę na pamiątkę. Na pewno dostępna jest w muzeum.

Czytaj ze mną

Jaromir

„Pegaz Lubuski” nr 80

Po raz pierwszy zapraszam do czytania „Pegaza Lubuskiego” online, a nie na wydruku. Bo nie ma wydruku, nie było także zwyczajowej promocji numeru z udziałem autorów tekstów i osób zainteresowanych literaturą tworzoną w Gorzowie. Takie czasy. Ale czytać można.