Najważniejsze wydarzenia z kariery mistrza

2020-10-05, Żużel

Bartosz Zmarzlik już w wieku 25 lat stał się legendą żużla. Jest pierwszym Polakiem, który dwukrotnie wywalczył indywidualne mistrzostwo świata.

Wielka radość ojca i syna w Toruniu po zdobyciu drugiego złotego medalu Fot. Robert Borowy

- To jest diament, który po oszlifowaniu zostanie prawdziwym brylantem – tak o Bartku Zmarzliku mówiono już w 2010 roku, jeszcze przed zdaniem licencji żużlowej.

Dzisiaj, po dziesięciu latach jest dwukrotnym indywidualnym mistrzem świata, a jego lista sukcesów może przytłoczyć każdego. Wystarczy napisać, że ma on już na koncie 39 medali mistrzostw świata, Europy i Polski. Za tydzień będzie miał 40 krążków (złoty lub srebrny PGEE) i w tym momencie zrówna się z Edwardem Jancarzem, który w trakcie kariery także zebrał 40 medali.

Z okazji dziesięciu lat startów Zmarzlika i jego masy sukcesów wybranie dziesięciu najważniejszych wydarzeń z jego sportowego życia jest naprawdę trudne. Dlatego poniższy wybór należy potraktować jako w pełni subiektywny.

1. Indywidualne mistrzostwo świata – Toruń 2019

Wybór wydarzenia otwierającego listę sukcesów Bartosza Zmarzlika nie powinno nikogo zaskakiwać. To co wszyscy przeżyliśmy przed rokiem, kiedy gorzowianin w półfinałowym wyścigu walczył zaciekle z Emilem Sajfutdinowem to już pozostanie w naszej pamięci na zawsze. Zmarzlik został wtedy trzecim Polakiem, który stanął na najwyższym stopniu podium. Z jego złota cieszyli się Jerzy Szczaciel (mistrz z 1973 roku) i Tomasz Gollob (mistrz z 2010 roku)

- Wiedziałem, że połowa ludzi by mnie zjadła, gdybym tego nie wygrał. Mówiliby, że znowu coś zepsułem. Tym bardziej cieszę się, że sprostałem zadaniu. Presja była podwójna także ze względu na miejsce rozgrywania zawodów. Stadion był pełny, a miałem świadomość, że wszyscy przyjechali świętować mój sukces – mówił zaraz po dekoracji świeżo upieczony nasz mistrz.

2. Indywidualne mistrzostwo świata – Toruń 2020

Zawsze jest trudno porównywać złote medale z tych samych rozgrywek. Dla jednych trudniejsze jest zdobycie pierwszego tytułu, dla drugich jego obrona. W przypadku Zmarzlika oba te wyniki tak naprawdę zostały wywalczone w dramatycznych okolicznościach i oba są bardzo porównywalne. Dlatego przyjmijmy, że różnica pomiędzy nimi wynosi tyle, ile przysłowiowy błysk szprychy.

3. Zwycięstwo w plebiscycie ,,Przeglądu Sportowego’’ – Warszawa 2010

Jest to jeden z większych sukcesów Zmarzlika, ale jedyny, który nie osiągnął na torze. Nie miał nawet na niego bezpośredniego wpływu, bo o jego zwycięstwie zadecydowali kibice. Ale zwycięstwo w tym plebiscycie to naprawdę wielkie wydarzenie o skali ogólnopolskiej. Zwłaszcza, że w pokonanym boju pozostawił największe sławy polskiego sportu.

4. Grand Prix Challenge – Rybnik 2015

Śledząc przełomowe momenty w karierze Zmarzlika nie sposób zwrócić uwagę na to, że w 2015 roku, głównie dzięki aktywności trenera kadry Marka Cieślaka młody gorzowianin otrzymał dziką kartę na start w Grand Prix Challenge. To była świetna decyzja, która zmieniła bieg historii polskiego żużla. Przynajmniej ostatnich lat, gdyż w Rybniku Zmarzlik wygrał.

- Od dziecka marzyłem o tym, żeby znaleźć się w tym zacnym gronie – mówił tuż po zawodach.

Gdyby nie dostał dzikiej karty nie wiadomo, jak długo przebijałby się do tego cyklu. Nie wiadomo też, czy wzbogaciłby polski skarbiec o cztery medale. Te pytania pozostaną już bez odpowiedzi, ale to dobrze, bo obecna historia jest ze sportowego punktu widzenia wspaniała.

5. Pierwsza wygrana w Grand Prix – Gorzów 2014

19-letni Bartosz Zmarzlik został najmłodszym triumfatorem turnieju Grand Prix! Młodzieżowiec Stali w imponującym stylu wyprzedził na gorzowskim torze dwóch swoich kolegów ze Stali Mateja Zagara i Krzysztofa Kasprzaka. Ta informacja zaskoczyła wszystkich, którzy choć trochę interesowali się w tym czasie żużlem.

- Kiedy przed dwoma laty stawałem na trzecim stopniu podium mogłem potraktować to jako przypadek. Dzisiaj, gdy wygrałem nabrałem jeszcze większej ochoty, żeby w przyszłości zostać stałym uczestnikiem tego cyklu – powiedział tuż po zawodach mocno uradowany Bartosz Zmarzlik, który w chwili triumfu miał 19 lat i 140 dni.

6. Indywidualne mistrzostwa świata juniorów – Pardubice 2015

Zaledwie dwa tygodnie po awansie do Grand Prix Zmarzlik świętował wywalczenie złotego medalu w juniorskim czempionacie. Złoto odebrał w Pardubicach, ale pracował na niego także w Lonigo oraz Lublinie. Nie wygrał co prawda żadnego turnieju, ale jeździł bardzo stabilnie, dobrze punktował i zasłużenie stanął na najwyższym stopniu podium.

- Jeszcze do mnie nie dociera to, że wygrałem, ale jestem mega szczęśliwy. Zwłaszcza, że w przyszłym roku nie będę już startował w tych rozgrywkach, gdyż stawiam na turnieje Grand Prix – mówił nasz młody wtedy mistrz.

7. Drużynowy Puchar Świata – 2015-17

Do seniorskiej reprezentacji gorzowianin trafił jako 20-latek. Jego przygoda z Drużynowym Pucharem Świata zaczęła się od eliminacji w Gnieźnie, tam gdzie ciężkiej kontuzji doznał Jarosław Hampel. Sezon skończył się brązowym medalem w Vojens, ale tam Zmarzlik jeszcze nie błysnął. Nabierał dopiero doświadczenia, by w kolejnych dwóch sezonach w Manchesterze i Lesznie zdobyć już z reprezentacją mistrzowskie tytuły. W obu tych finałach był jednym z liderów drużyny. Udaną passę przerwała dopiero likwidacja rozgrywek i zastąpienie ich nowymi pod nazwą Speedway of Nations, w których to w zeszłym sezonie niemal w pojedynkę wywalczył dla Polski srebrny medal.

8. Drużynowe mistrzostwa świata juniorów – Gniezno 2012

W tych rozgrywkach Zmarzlik jest hegemonem, bo nikt na świecie nie cieszył się z aż czterech złotych medali i jednego srebrnego. Wszystko zaczęło się jednak bardzo pechowo w 2012 roku. W trakcie finału drużynowych mistrzostw świata juniorów w Gnieźnie gorzowianin doznał skomplikowanego złamania lewej nogi i musiał zakończyć sezon. Szybko przekonał się, że powroty po takich kontuzjach nie są wcale łatwe. W 2013 roku jeździł dobrze, solidnie, zdobywał medale, był silnym punktem Stali Gorzów w lidze, ale czegoś brakowało. Nie był już taki błyskotliwy, zdarzały mu się słabsze występy i pojawiło się wtedy pytanie, czy aby wypadek z Gniezna nie wyhamował rozwoju sportowego nastolatka? Dzisiaj wiemy, że nie.

9. Młodzieżowe drużynowe mistrzostwa Polski – Łódź 2010

Kiedy w wieku 15 lat Bartosz Zmarzlik uzyskał licencję i pojechał na finał MDMP do Łodzi, niewielu spodziewało się z jego strony tak widowiskowego błysku talentu. Na tle bardziej utytułowanych rywali jeździł znakomicie. Zdobył komplet punktów. To głównie za jego sprawą gorzowianie po 11 latach wywalczyli miano najlepszej młodzieżowej drużyny.

To nie był jednak jednorazowy wyskok, gdyż utalentowany młokos sięgnął z kolegami po złoto w Lidze Juniorów, a indywidualnie wywalczył trzecie miejsce. I to wszystko uczynił w chwili, kiedy w szpitalu mocno cierpiał po ciężkim złamaniu kręgosłupa jego brat.

10. Znaleziona ulotka

Wielka kariera obecnego mistrza świata zaczęła się niekonwencjonalnie, bo choć tata Paweł był kibicem żużla, a jego idolem był Edward Jancarz, to jednak rzadko jeździł na zawody. Parę razy w sezonie.

- Kariera Bartka zaczęła się od znalezionej ulotki Bogusia Nowaka, w której była informacja o zawodach pokazowych w Barlinku – opowiada ojciec mistrza. – Powiedziałem synom, żeby szykowali się, to pokażę im jak wygląda mini-żużel. Wspólnie z dziadkiem pojechaliśmy i obu chłopakom tak to się spodobało, że od razu chcieli się zapisać. Nie widziałem przeciwwskazań. Bartek jeździł wtedy na simsonie i za każdym razem robił mi takie dziury na podwórku, że musiałem latać za nim z grabiami i wyrównywać teren. Robiłem to jednak z radością, bo widziałem na jego twarzy przyjemność z tej jazdy – dodał.

Robert Borowy