Zmarzlik chce powrócić do walki o mistrzostwo

2021-07-29, Żużel

Już w piątek oraz sobotę (30-31 lipca) na wrocławskim Stadionie Olimpijskim rozegrane zostaną kolejne dwa tegoroczne turnieje Grand Prix.

Fot. Robert Borowy

Po inauguracji w Pradze, gdzie w połowie lipca odbyły się dwie pierwsze rundy turnieje w stolicy Dolnego Śląska zapowiadają się o tyle ciekawie, że to wrocławscy zawodnicy liderują w klasyfikacji i staną przed szansą wypracowania dodatkowej przewagi, a to w dalszej perspektywie walki o medale może okazać się dużym kapitałem. Mowa tutaj o liderze Macieju Janowskim i wiceliderze Artiomie Łagucie. Obaj podzielili się zwycięstwami w Czechach i teraz zapewne uczynią wszystko, żeby na swoim ligowym torze powiększyć przewagę. A jeśli dodamy to, że obaj wygrali na tym torze w zeszłym roku po jednym turnieju na inaugurację mistrzostw, to pokazuje, kto będzie faworytem zbliżających się rund, a może nawet całych mistrzostw.

Wrocław jest miastem o bardzo dużych tradycjach żużlowych. Dotychczas rozegrano tutaj dwanaście turniejów, z których oczywiście na szczególne wyróżnienie zasługuje pierwszy w 1995 roku, który zainaugurował cykl Grand Prix po erze jednodniowych czy dwudniowych finałów. Było to dokładnie 20 maja, wrocławski Stadion Olimpijski pękał wtedy w szwach, każdy bowiem naocznie chciał zobaczyć otwarcie nowej karty w historii światowego żużla, ale zarazem walkę Tomasza Golloba ze światową koalicją, która niekoniecznie w tym czasie cieszyła się z pojawienia dużego talentu z Polski. Gollob spełnił oczekiwania, wygrał finałowy wyścig, choć po rundzie zasadniczej plasował się na czwartej pozycji. W decydującej odsłonie pokonał Hansa Nielsena, Chrisa Louisa i Marka Lorama.

W latach 1995-2000, z wyłączeniem 1998 roku, kiedy to Wrocław nie gościł turnieju Grand Prix, na Olimpijskim rozgrywano turnieje o Wielką Nagrodę Polski, zaś od 2004 roku do 2007 była to Wielka Nagroda Europy. W latach 2002-03 wrocławianie nie organizowali u siebie zawodów, lecz w Chorzowie na Stadionie Śląskim. Po modernizacji obiektu w 2017 roku rozegrano tam turniej par w ramach odbywających się Światowych Igrzysk Sportowych, a przed trzema laty zainaugurowano turniej Speedway of Nations. To wszystko w ramach przygotowań pod powrót do Grand Prix, które nastąpiło przed dwoma laty...

Polacy w sumie odnieśli cztery zwycięstwa we wrocławskich rundach, o jedno zwycięstwo mniej mają Duńczycy. Dwukrotnie na najwyższym stopniu podium stał reprezentant Szwecji oraz po jednym triumfie mają Amerykanie, Australijczycy i Rosjanie. Indywidualnie najczęściej na podium stawał Tony Rickardsson, który dwukrotnie wygrywał i po jednym razie był drugi oraz trzeci.

Dodajmy jeszcze, że Grand Prix we Wrocław w 2019 roku zostało okrzyknięte najlepszym turniejem o mistrzostwo świata w historii. Kibice obejrzeli wówczas niezliczoną liczbę wyprzedzeń na torze. Każdy wyścig przyniósł niesamowite emocje, a w wielu przypadkach kolejność na mecie rozstrzygała się na ostatnich metrach. Po ostatnim wyścigu wypełniony po brzegi stadion eksplodował z radości, gdy pierwsze miejsce na podium zajął Bartosz Zmarzlik, który potem sięgnął po indywidualne mistrzostwo świata

Obrońca mistrzowskiego tytułu po obecnych turniejach w Pradze nie ma większych powodów do zadowolenia, ale on sam powtarza, że nic już nie musi, a tylko może. I zapewne zrobi wszystko, żeby na wrocławskim torze powrócić do gry o mistrzostwo świata, choć nie będzie to takie łatwe w obliczu bardzo silnej konkurencji. Ale Zmarzlik niejednokrotnie udowodnił już, że lubi walczyć nie tylko z rywalami, ale również z presją. Przed rokiem w pierwszym turnieju był szósty, nazajutrz stanął na najniższym stopniu podium. A jak będzie teraz?

Robert Borowy

Klasyfikacja generalna po 2. turnieju:

1. Janowski 38, 2. Łaguta 32, 3. Sajfutdinow 32, 4. Lindgren 30, 5. Woffinden 24, 6. Zmarzlik 23, 7. Vaculik 18, 8. Madsen 17, 9. Doyle 16, 10. Fricke 15, 11. Thomsen 12, 12. Žagar 11, 13. Lambert 9, 14. Kvech 7, 15. Kasprzak 5, 16. Berntzon 3.