Edward Jancarz - zapomniana szuflada

2022-01-11, W obiektywie

Nie ma go już z nami od 30 lat. Edward Jancarz to legenda nie tylko gorzowskiego, polskiego, ale również światowgo żużla.

Edward Jancarz z Ivanem Maugerem Fot. Archiwum

Edward Jancarz na arenie międzynarodowej dziesięciokrotnie uczestniczył w finałach indywidualnych mistrzostw świata (w latach 1968-1969, 1973-1977, 1979, 1981-1982). Najlepsze miejsce zajął w debiucie w 1968 w Göteborgu. Z dorobkiem 11 punktów i po zwycięskim biegu dodatkowym wywalczył brązowy medal. Siedmiokrotnie reprezentował Polskę w finałach mistrzostw świata par, zdobywając cztery medale: srebrny w 1975 z Piotrem Bruzdą oraz srebrny w 1980 i dwa brązowe w 1979 i 1981 z Zenonem Plechem. Aż siedmiokrotnie zdobywał medale z polską reprezentacją w drużynowych mistrzostwach świata (1 złoty, 2 srebrne i 4 brązowe).

Sześciokrotnie stawał na podium indywidualnych mistrzostw Polski: dwukrotnie zdobywał tytuł mistrzowski (1975, 1983), raz zdobył srebro (1974), a trzykrotnie był trzeci (1968, 1976, 1981). Również sześciokrotnie zajmował miejsca na podium turniejów o „Złoty Kask” (I miejsce w latach 1969, 1972, 1975; II miejsce w 1973 i 1976 oraz III miejsce w 1974). Jeszcze jako junior, w 1967 roku zdobył „Srebrny Kask”. Przez całą karierę sportową związany był z macierzystym klubem – Stalą Gorzów. Karierę zakończył organizując w Gorzowie turniej pożegnalny w 1986 roku.

Następnie próbował swoich sił jako trener, współpracując ze Stalą i KKŻ Krosno, był także przez krótki czas trenerem kadry narodowej. Zmarł 11 stycznia 1992 roku. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Gorzowie. Od 1992 z przerwami rozgrywany jest Memoriał Edwarda Jancarza. Jego imię nosi gorzowski stadion żużlowy oraz jedna z gorzowskich ulic. Jancarz jest pierwszym żużlowcem na świecie, któremu postawiono pomnik. Uroczyste odsłonięcie nastąpiło w grudniu 2005 roku w Gorzowie. Wszystkie tu prezentowane zdjęcia są z albumu prywatnego Edwarda Jancarza .

Jerzy Michalak