2022-04-21, O tym się mówi
W piątek na cmentarzu przy Żwirowej pożegnamy kolejną ważną postać dla Gorzowa. Osobę, która całe swoje życie zawodowe związała z gorzowskim rzemiosłem.
16 kwietnia w wieku prawie 84 lat zm. Feliks Leszek Witkowski, który nigdy nie był rzemieślnikiem, ale całe swoje życie zawodowe związał z gorzowskim rzemiosłem, a ono obdarzyło go m.in. tytułem honorowego prezesa Izby Rzemieślniczej i Szablą Kilińskiego, był też radnym MRN i WRN, a także – szachistą. Jego pogrzeb odbędzie się w piątek (22 kwietnia) na cmentarzu komunalnym.
Urodził się w Warszawie, rodzice po wojnie zamieszkali w Kołczynie, a w 1952 – w Gorzowie, gdzie w 1956 r. ukończył Technikum Łączności w dzisiejszym Zespole Szkół Ekonomicznych; w 1984 uzyskał także dyplom z finansów i prawa finansowego na Wydziale Prawa i Administracji UAM w Poznaniu.
Przez całe życie zawodowe pracował w instytucjach rzemieślniczych, w l. 1968-1971 w Sulęcinie, w l. 1971-1977 był kierownikiem biura Cechu Rzemiosł Różnych w Gorzowie, 27.06.1975 został także pełnomocnikiem Izby Rzemieślniczej w Zielonej Górze na obszar woj. gorzowskiego, a w 1984-1989 był dyrektorem oddziału w Gorzowie w randze wiceprezesa Zarządu IR w Zielonej Górze, w 1989-1998 był pierwszym prezesem Izby Rzemieślniczej w Gorzowie, a w 1999-2012 był dyrektorem Biura Izby Rzemiosła i Przedsiębiorców, po czym przeszedł na emeryturę. Zredagował monografię Gorzowskie rzemiosło i jego organizacje 1945–1995 (Gorzów 1996).
Z racji
swych funkcji w 1990 został członkiem Wojewódzkiego Zespołu Koordynacyjnego ds. Pomocy Społecznej, w 1986-1998 zasiadał w RN ZUS w Gorzowie, był też członkiem Gorzowskiego, następnie Lubuskiego Sejmiku Gospodarczego oraz Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia, a w 2002-2012 zasiadał w Radzie Nadzorczej GTHZ „Gorex”. W l. 2002-2008 był członkiem RN GSM, a w 1994-2003 zasiadał w Radzie Fundacji na Rzecz Gorzowskiej Szkoły Wyższej.
W 1971 wstąpił do Stronnictwa Demokratycznego, z listy tej partii w 1973-1978 piastował mandat radnego MRN, a w 1984-1988 – WRN. 8.10.1983 został wybrany do pierwszej Rady Wojewódzkiej PRON.
W młodości uprawiał kilka dyscyplin sportowych, po wojnie wstąpił do LZS w Kołczynie, od 1952 należał do KKS „Kolejarz” w Gorzowie, w l. 60. należał do „Sulęcinianki” Sulęcin. Mało kto jednak wie, że był przede wszystkim – szachistą, W 1962/63 był Drużynowym Mistrzem WP w szachach, był jednym z organizatorów i pierwszym prezesem Okręgowego Związku Szachowego w Gorzowie (1975-1979); został też sędzią szachowym, sędziował też w siatkówce i tenisie stołowym.
Odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP (2001), Złotym (1984) i Srebrnym (1976) Krzyżem Zasługi, Odznaką Tysiąclecia OO, odznakę „Za zasługi dla woj. gorzowskiego” (1977) i odznakę honorową m. Gorzowa (1984). Posiadał liczne odznaczenia i honory rzemieślnicze, jak Honorowa Odznaka Rzemiosła (1981), Srebrny (1986) i Złoty (1989) Medal im. Jana Kilińskiego, odznaki honorowe IR w Kaliszu, Poznaniu, Szczecinie, Zielonej Górze i Frankfurcie/O; w 2012 otrzymał Szablę Kilińskiego, najwyższe odznaczenie rzemieślnicze, w 2018 został honorowym prezesem Izby Rzemieślniczej, a w 2019 otrzymał odznakę nr 2 „Za zasługi dla rzemiosła gorzowskiego”. Posiadał też złotą odznakę „Za opiekę nad zabytkami” (1984), a także liczne odznaczenia sportowe, jak honorowa odznaka LZS (1964), medal „Za szczególne osiągnięcia w rozwoju sportu i turystyki na Ziemi Lubuskiej” (1966), odznaka „Zasłużonego działacza kultury fizycznej (1974), honorowa odznaka TKKF (1977).
Jerzy Zysnarski
Prace trwają również na ul. Niepodległości, gdzie wdrażana jest aktualnie nowa organizacja ruchu wynikając m. in. z budowy nowego przejścia dla pieszych przez jezdnię ul. Niepodległości na wysokości centrum handlowego S1 oraz zmian, które zaplanowane zostały na rondzie Niepodległości.