2024-03-14, O tym się mówi
Na cmentarzu w Gorzowie spoczął dziś (14 marca) Waldemar Świątkiewicz, muzyk, orkiestrant i chórzysta, nauczyciel muzyki, który zmarł 11 marca w wieku prawie 95 lat.
Był „najmłodszym” członkiem Klubu Pioniera, a zarazem ostatnim żyjący aktywnym uczestnikiem powojennego życia muzycznego w Gorzowie.
W czasach, gdy żyły jeszcze setki pierwszych polskich osadników, a członkostwo w Klubie Pioniera, dawało pewne przywileje, postanowiono, że członkiem klubu może zostać tylko osoba, która zamieszkała w Gorzowie do końca marca 1946 r., czyli w ciągu roku od zainstalowania się w mieście władz polskich, a do tego podjęła pracę zawodową. Powojenni nastolatkowie zazwyczaj kontynuowali naukę, ale p. Waldemar udowodnił, dokumentami i zdjęciami, że w wieku lat 16 pracował już w warsztacie szklarskim swego ojczyma. I tak w 1982 r. został „najmłodszym” pełnoprawnym członkiem Klubu Pioniera.
Jego rodzina przybyła do Gorzowa z Inowrocławia już 25 maja 1945 r. Zakład szklarski Kazimierza Jaworskiego (1920-1989), który uważał się za pierwszego polskiego szklarza w Gorzowie, funkcjonował do 1952 r. przy ul. Wandy Wasielewskiej 8, dziś Sikorskiego 26. Matka, Franciszka, secundo voto Jaworska (1909-1999) zajmowała się handlem dewocjonaliami i galanterią, ale najbardziej znana była jako utytułowana wędkarka, która w l. 1973-1990 stała na czele największego na Ziemi Lubuskiej koła PZW nr 1 (1400 członków).
Sam też do 1952 r. pracował w szklarstwie, kontynuując jednocześnie naukę w LO dla Dorosłych (1950-1952) i grając jednocześnie w ówczesnych orkiestrach; talent muzyczny mógł odziedziczyć po biologicznym ojcu, który był muzykiem, sam już od 1942 r. pobierał naukę gry na skrzypcach u Witolda Kocikowskiego w Inowrocławiu, naukę kontynuował w 1946-1951 w Miejskiej Szkole Muzycznej w Gorzowie, w 1952-1957 ukończył klasę wiolonczeli w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Szczecinie, w 1974 – klasę kontrabasu w PSM II st. w Poznaniu.
Od 1 września 1958 zatrudniony był w PSM w Gorzowie jako nauczyciel gry na wiolonczeli, od 1974 – także kontrabasu, od 1976 r. – jako nauczyciel dyplomowany, pracował też w powiatowym SOA, czyli Społecznym Ognisku Artystycznym, a w 1965-1968 pracował także jako instruktor muzyczny w Domu Kultury Dzieci i Młodzieży.
Od 1945 r. grał w orkiestrze symfonicznej Ludwika Kacperskiego, w 1947-1950 – także w Małej Orkiestrze Symfonicznej Józefa Rezlera, a w 1950-1952 – w orkiestrze szkolnej Liceum Pedagogicznego pod dyrekcją Franciszka Czarneckiego, w 1954 – w składzie międzyszkolnej orkiestry symfonicznej we Wrocławiu (Podwale), w 1957-1967 był wiolonczelistą w orkiestrze dętej kolejarzy, grał też w orkiestrze Kazimierza Kamińskiego przy Prezydium PRN, orkiestrze szkolnej PSM, a od 1973 – w „Odeonie”, przez lata grał też w orkiestrze katedralnej.
Sam zorganizował i prowadził w l. 1950-1952 chór mieszany przy LO dla Dorosłych, chór szkolny przy LP, w 1950 opiekował się zespołem tanecznym w Santoku, w 1951 przygotowywał chór żeński przy Prezydium PRN.
Swoje wspomnienia nagrał dla Centrum Dokumentacji Ośrodka Pamięć i Przyszłość, pamiątki materialne przekazał w l. 2010-2015 do Archiwum Państwowego w Gorzowie. Odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP (1989), Złotym (1982) i Srebrnym (1976) Krzyżem Zasługi, odznaką „Zasłużony działacz kultury”, odznaką „Za zasługi dla woj., gorzowskiego”, odznaką honorową m. Gorzowa (1984, 2006).
Jerzy Zysnarski
Robert
Borowy
Od poniedziałku (7 października) przez dwa tygodnie (do 18 października) będzie remontowana ulica Kasprzaka; odcinek między ul. Skowronkową i węzłem drogowym z S3 Gorzów Wielkopolski Południe.
Gorzowska Mała Akademia Jazzu w Londynie
Jeszcze więcej zieleni w centrum Gorzowa
Śladami pierwszego prezydenta Gorzowa
Za tydzień ruszy kolejny ważny remont
Pożegnaliśmy Zbigniewa Czarnucha
Długie, pracowite życie Zbigniewa Czarnucha (1930-2024)
Wykorzystane bilety MZK na wagę „złota”
Szkoły czekają na termoizolację
Gorzowscy zawodnicy na podium mistrzostw świata
