Nikt nie był proboszczem tyle, co on. Teraz odchodzi

2025-07-30, Czego dusza zapragnie

Po dwudziestu trzech latach bycia proboszczem parafii Podwyższenia Krzyża Świętego ks. Rafał Zięciak przechodzi na emeryturę.

Ks. Rafał Zięciak Fot. Archiwum

Ks. Rafał Zięciak w tym roku obchodził piękny jubileusz 50-lecia święceń kapłańskich, a proboszczem parafii Podwyższenia Krzyża przy ul. Warszawskiej jest od 3 września 2002 roku i będzie jeszcze dwa dni. Nikt w tej chwili w Gorzowie nie ma tak długiego stażu jak on. W piątek, 1 sierpnia zastąpi go ks. Tomasz Trębacz i zostanie on szesnastym w polskiej historii tej parafii proboszczem.

Przypomnijmy, że – jak czytamy na stronie Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej początki parafii, zawsze katolickiej, sięgają 1855 r. Renesans katolicyzmu, na protestanckim od czasów reformacji obszarze, związany był z napływem zarobkowej emigracji polskiej, głównie z Wielkopolski. W latach 1854-55, za sprawą ówczesnego proboszcza misji w Neuzelle, ks. T. Grühlinga, wybudowano kaplicę, wokół której organizowano duszpasterstwo. Wkrótce okazała się ona niewystarczająca. Na jej miejscu wybudowano w latach 1905-1907 obecny kościół. W 1899 r. zbudowano tu, dla mniejszości katolickiej, szkołę dla 400 uczniów. Ówcześnie na 18200 ewangelików, było tylko 830 katolików.

W 1927 r. parafia liczyła już ponad 5 tys. katolików. Ostatnim niemieckim proboszczem był Paulus Bubiański, pochodzenia polskiego. W 1899 r. został wzniesiony dom parafialny, gdzie obecnie mieszkają Siostry Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo. Po II wojnie światowej, parafia obejmowała wielki teren miasta i powiatu gorzowskiego z około 2,5 tys. katolików Niemców i Polaków. Pod koniec 1945 r. ich liczba wzrosła do 20 tysięcy.

W pierwszych miesiącach po wojnie przybyli kapucyni z Krakowa i pod opiekę duszpasterską przejęli kościół przy ul. Warszawskiej. Początkowo dwóch zakonników sprawowało posługę duszpasterską w całym Gorzowie Gorzów Wlkp. i okolicy w promieniu 25 km, organizowało polskie życie religijne, przygotowywało również katedrę przyszłemu administratorowi apostolskiemu, ks. Edmundowi Nowickiemu.

Po utworzeniu parafii katedralnej, w parafii pozostała niewielka liczba katolików (1 tys.), w tym mieszkańcy m.in. Wieprzyc, Łupowa i Baczyny. Pierwsze misje parafialne zorganizowano w 1946 r. Początkowo w parafialnym kościele odbywały się święcenia diakonatu i kapłańskie. Doniosłymi wydarzeniami w parafii były: nawiedzenie przez Obraz Jasnogórski w 1962 r. oraz intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa w rodzinach parafii w 1963 r. Od roku 1966 parafię obsługiwali kapucyni z prowincji warszawskiej. Po wybudowaniu przez zakonników nowego klasztoru i kościoła przejęli ją duchowni diecezjalni.

(red.)

Źródło: Diecezja Zielonogórsko-Gorzowska