2023-10-26, Porady
Historia magnesów rozpoczęła się już w starożytności, kiedy to były postrzegane jako kamienie posiadające dusze.
Na przestrzeni kolejnych lat stały się urządzeniami niezastąpionymi w nawigacji, a następnie w wielu innych dziedzinach życia. Dowiedz się więcej na ten interesujący temat z tego artykułu.
Historia magnesów rozpoczyna się już od pierwszych odkryć kamieni magnetycznych, czyli kamieni lodowych – od 1845 roku kamień ten nazywano magnetytem. Jest to najczęściej czarny minerał żelaza i tlenu lub wodorotlenku żelaza, który powstaje w naturalny sposób w wyniku aktywności wulkanicznej i posiada swoje własne właściwości magnetyczne. Obecnie ustalono aż 9600 stanowisk, w których można odnaleźć ten rodzaj kamieni magnetycznych.
Grecki filozof Tales z Miletu zauważył już w VI wieku p.n.e. szczególne działanie kamieni magnetycznych. Wedle relacji Arystotelesa uważał on, że kamienie te posiadają duszę, ponieważ mogą poruszać i zaciskać żelazo. Taka niewidzialna, nieokreślona siła była uważana przez Greków za cechę psychiki oraz wewnętrznej żywotności.
W dalszych latach magnesy coraz częściej wykorzystywane były do nawigowania statków. Natomiast w Europie pierwszy opis zastosowania kompasów w nawigacji podał Alexander Neckam. W swoim dziele „De Utensilibus et De Rerum Naturis” (XII wiek) opisał on pływające igły, które obracały się w wodzie, aż wskazywały północ. Zastosowanie tych igieł umożliwiało poruszanie się również w całkowitej ciemności.
W następnych latach, Pierre do Maricourt opisał suchy kompas w dziele napisanym w 1269 roku – „Episstola de Magnete”. Miał on swobodnie poruszające się suche igły magnetyczne, które obracały się na szpilce – stanowiły one najważniejszy element suchego kompasu. Wedle przekazów pierwszym twórcą tego rodzaju kompasu był Włoch Flavio Gioja z Amalfi. Od początków XIV wieku kompas ten pojawiał się w połączeniu z różą kompasową na zachodnioeuropejskich statkach.
Współcześnie magnesy wykorzystywane są w wielu różnych sytuacjach, nie tylko do nawigacji. Możliwe stało się to dzięki odkryciu, że materiały ferromagnetyczne można namagnesować. Proces ten początkowo przeprowadzany był poprzez szczotkowanie niektórych przedmiotów magnesem. Jednakże takie namagnesowanie mogło zostać zniwelowane przez wstrząsy, zbyt wysokie temperatury czy przeciwnie spolaryzowane pola magnetyczne.
W 1826 roku Anglikowi Williamowi Sturgeonowi udało się nawet jako pierwszemu wynaleźć elektromagnes. Składał się z cewki tworzącej pole magnetyczne, gdy przepływa przez nią prąd. W cewce znajdował się żelazny rdzeń, pole magnetyczne wzrosło i doprowadziło. W tym przypadku linie pola magnetycznego skupiają się we wnętrzu cewki, gdzie stwierdzono największą gęstość strumienia magnetycznego. Na zewnątrz cewki szybko maleje wraz ze wzrostem odległości, można też powiedzieć, że duży wpływ mają elektromagnesy stosowane na małych odległościach.
Co ciekawe, magnes neodymowy został wynaleziony dopiero w 1982 roku, co oznacza, że na świecie nie ma wciąż żadnego magnesu neodymowego, który rozmagnesował się w pełni naturalny sposób. Warto podkreślić, że dziś oprócz magnesów coraz częściej wybierane są różnorodne urządzenia magnetyczne, które mogą okazać się niezbędne w przemyśle czy w ramach zastosowań domowych. Jeżeli chcesz poznać bogatą ofertę najlepszej jakości urządzeń magnetycznych odwiedź sklep producenta magnesów Magnepol.
Artykuł sponsorowanyBon energetyczny to jednorazowe dofinansowanie do rachunków za energię elektryczną, dla gospodarstw domowych, które spełniają określone kryteria. Mogą z niego skorzystać członkowie zarówno gospodarstw jednoosobowych, jak i wieloosobowych.