I znów się pojawiły

2014-04-16, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Mam na myśli maskotki z przerażającymi mnie napisami, żeby nie bić dzieci a je kochać. A miałam nadzieję, że już ich nie zobaczę.

Bo te maskotki przerażają. Mają obandażowane łapki, zaklejone buzie, jednym słowem, całe są obolałe. I są znakiem tego, że małym i maleńkim dzieje się krzywda. To ogólnopolska akcja, która ma wyczulić na potrzeby dzieci. Która ma dać do myślenia rodzicom i opiekunom. Ale obawiam się, że głównie daje do myślenia takim jak ja. Bo ja się zatrzymam i zastanowię, a ci co biją lub w inny sposób krzywdzą dzieci, to raczej nie. A skąd to wiem? Ano stąd, że rozmawiałam sobie ostatnio z specjalistką od pomocy dzieciom w kryzysie i opowiedziała mi parę historii, zresztą za jakiś czas w naszym portalu będzie można je przeczytać. No i włos się na głowie jeży od tego, co ludzie potrafią wyczyniać własnym dzieciom i nie tylko.

W każdym razie, jak zobaczycie maskotki, a na pewno je zobaczycie, to ich nie przesadzajcie z ławek. Niech sobie tam będą i straszą, bo one naprawdę potrafią przestraszyć.

A teraz z innego kątka. Pisałam, że uwielbiam bombki zaczepno-wybuchowe rozrzucane przez szeryfa miasta nad Wartą, Kłodawką i Srebrną. I znów taka bombka została rzucona. najpierw było – wycinamy drzewa przy Marcinkowskiego, zrobił się szum, protesty, prośby i błagania. A teraz jest decyzja. Szeryf zdecydował, wycinki nie będzie. Było wiadome od samego początku, że tak się stanie. Rok wyborczy, kampania, starannie przemyślana w toku. Jakiż kandydat ryzykowałby gniew wyborców w tej, w gruncie rzeczy, dość błahej sprawie. Błahej, ale jednocześnie dość spektakularnej. A ja się zwyczajnie cieszę, że jednak tak się stało, bo nienawidzę, jak wycinają drzewa. Jedne w mieście nad trzema rzekami wycięto już dość dawno i efekt tego jest rozpaczliwy. Inteligentna panią ogrodnik, która to wymyśliła, pamiętam i nie zapomnę, choć nazwisko miłosiernie pominę. No bo cóż to za ogrodnik jest, który bez zmrużenia oka wydziabuje śliczne klony z paradnej ulicy, aby je obsadzić wiśniami piłkowanymi, które tylko w mojej wymarzonej Japonii mają poważanie (a skoro przy wiśniach, to obejrzyjcie sobie film „Hanami, święto wiśni”, ja się zakochałam w Nippon). Obecnie ulica to jeden wielki śmietnik z coraz większą liczbą pustych sklepów. No dramat jeden wielki jest.

A teraz z kolejnego kątka. Otóż Archiwum Państwowe w mieście na siedmiu wzgórzach wzbogaci się o cenne dokumenty związane z osobą prof. Stanisława Kirkora, wybitnego uczonego, który tu zakładał instytut naukowy zajmujący się chorobami pszczół. Tego samego dnia do archiwum trafią też dokumenty związane z Anna Dolińską, wybitną gorzowianką, nagrodzoną tytułem „Sprawiedliwy wśród narodów świata” i własnym drzewkiem oliwnym w Instytucie Yad Waszem w Jerozolimie (drugie moje zakochanie, znaczy Jerozolima właśnie).. Dokona się to 24 kwietnia a archiwalia przekaże Waldemar Kirkor. No i bardzo dobrze, że cenne papiery trafią do archiwum właśnie, bo gdzież mają? Tu się przynajmniej zajmą nimi fachowcy, opiszą je, opracują i będzie kolejna cegiełka do dziejów powojennych miasta nad siedmiu wzgórzach. jaka szkoda, że ja nie mogę się tam wybrać, ale cóż, obowiązki nie pozwalają.

No i z ostatniego kątka. Tym razem filmowego. Otóż doktor Consalida z „Na dobre i na złe” już wróciła z Gorzowa do Leśnej Góry. W teoretycznie gorzowskim szpitalu, który został zagrany przez jakąś powiatową lecznicę gdzieś po Warszawą, uratowali jej życie i tyle było naszego miasta w jednym z najpopularniejszych obecnie seriali. Czyli potwierdziło się to, co przypuszczałam. A mianowicie to, że miasto moje przyszywane dla innych jest synonimem totalnej głuchej i kompletnie nierozpoznanej prowincji... Szkoda.

Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje

Robert
Borowy

Włodarz się nie zmienił, ciekawe, czy zmieni styl?

Po drugiej turze wyborów samorządowych stało się jasne. Na kolejne lata w fotelu prezydenta miasta będzie siedział dotychczasowy włodarz – Jacek Wójcicki.