Bogusław Dziekański: Mój rap na 40 lat + 2 Jazzowych Filarów (cz. 3)

2022-05-26, Kultura

Opadają już emocje po koncercie GJC 40 Lat + 2 Jazzowych Filarów, a ja sobie uświadomiłem, że nie wszystkie, ważne dla mnie i gorzowskiego jazzu, osoby wymieniłem i że nie podziękowałem im w trakcie jego prowadzenia.

Od lewej: Paolo Fresu, Adam Bałdych, Marek Konarski Fot. Jarosław Wierzbicki

Swoje podziękowania w formie dedykacji przekazałem już w pierwszym odcinku ,,Mój rap na 40 lat+2 Jazzowych Filarów''. Zainteresowanych odsyłam TUTAJ.

Natomiast teraz czas na kilka słów o niektórych bohaterach mojej dedykacji. Pierwszą grupę zaprezentowałem już w drugiej części, zainteresowanych odsyłam TUTAJ. Czas na kolejnych wyro.żnionych. I tak, Rap 40 + 2 Bartłomieja Skubisza dedykuję:

Markowi Karewiczowi za to, że od kiedy pojawił się w naszym mieście jako konferansjer koncertu Pomorskiej Jesieni Jazzowej, czyli od roku 1983, pokochał Jazzowe Filary i zawsze przywoził swoje fotografie, które sukcesywnie ozdabiały ściany klubu. Dziękując mu ze sceny w teatrze za kolejne zdjęcia, Marek zawsze głośno komentował: ,,Prezes nie zdjęcia, a fotografie. Zdjęcia się robi u cioci na imieninach”. To on mnie ochrzcił ,,Prezesem”, w wyniku czego z powodu tej ksywki jeden z byłych doradców do spraw kultury ówczesnego prezydenta Tadeusza Jędrzejczaka w latach 2012 – 2014 dostał szału, czego byłem świadkiem w rozmowie telefonicznej z nim. Doradca się pienił, aż piana wychodziła słuchawką… To było miłe doświadczenie. To Renata Ochwat wyjęła moje ,,prezesostwo” na światło dzienne Gorzowa w jednym z artykułów dla „Echa Gorzowa”. Kiedy Marek zawitał Pod Filary tuż po remoncie jesienią 1998 roku, chodząc po klubie i delektując się widokiem wyremontowanych wnętrz, rzekł: ,,Wiesz, Prezes, teraz, kurwa, to ty tu największych możesz przyjmować”. To wyjątkowe słowo na k… w jego wykonaniu zawsze brzmiało nierażąco. Marek od zawsze był zainteresowany tym, co się działo w gorzowskim jazzie, i sekundował mu. W roku 2013, po wizycie w Pałacu Prezydenckim związanej z debatą ,,Powszechna edukacja muzyczna”, odwiedziłem Marka, żeby mu o tym opowiedzieć. Wtedy to zwrócił się do Wiesia, który już częściowo sparaliżowanym Markiem opiekował się, tymi słowami: ,,Wiesiu, przynieś te cztery pudła z fotografiami”, a do mnie rzekł: ,,Prezes, wybieraj sobie”, i wybrałem. To były pudełka po papierze fotograficznym AGFA dużego formatu. Jedno pudło wywiozłem.

Paolo Fresu Fot. Janusz Wierzbicki

Kazimierzowi Furmanowi, poecie, za klimat, koloryty, czasami i zamęt, jaki wprowadzał do życia klubowego. Człowiek wolnego ducha i pięknego mądrego pióra, który zżymał się na Boga. Czuł jazz znakomicie, podczas koncertów wyczuwał intuicyjnie, gdzie jest prawda, a gdzie fałsz w tej muzyce w kontekście emocji, jakie wzbudzała. Kiedy go zmogła choroba i nie na wszystko już mógł sobie pozwolić, kiedy wieczorami zjawiał się w klubie, przychodził do mojego biura z tacą, ze słowami, zniekształcając moje nazwisko ,,Gdziekańska masz”, a na niej kieliszek i szklanka soku. Oczywiście kieliszek niepusty. W spojrzeniu w tym momencie miał coś figlarnego. Brakuje go w klubie.

Jurkowi Kołaczkowskiemu za to, że kiedy w latach 2012 – 2014 decydenci od kultury opowiadali, że Mała Akademia Jazzu to przestarzała forma edukacji, pewnego dnia wsiadł z nami do samochodu i pojechał w trasę akademii, aby się przekonać, a potem jej przestarzałą formę, która się do dzisiaj nie zmieniła, opisał. Ciągle jej siłą jest budzenie poprzez muzykę emocjonalności i wrażliwości wśród młodych ludzi na otacząjący ich świat.

Piotrowi Steblinowi-Kamińskiemu za to, że stanął nie tylko na łamach „Echa Gorzowa”, ale i w debatach publicznych w obronie dorobku Jazz Clubu „Pod Filarami”, który ówczesna władza od czasu otwarcia Filharmonii Gorzowskiej i nowej strategii kulturalnej miasta na lata 2012 – 2022 chciała wymazać z mapy kulturalnej miasta i deprecjonowała jego osiągnięcia, a on ich obśmiewał.

To nie wszystko, cdn...

Bogusław Dziekański

Adam Bałdych Fot. Janusz Wierzbicki

Kultura

Robert
Borowy

To już trzecia edycja tego wyjątkowego projektu

Biblioteki coraz częściej pełnią rolę lokalnego centrum kulturalnego i edukacyjnego, gdzie mieszkańcy mogą nie tylko wypożyczyć książki, ale przede wszystkim mają szansę omawiać ważne dla nich kwestie społeczne czy środowiskowe.