2022-09-12, Renata Ochwat: Moje irytacje i fascynacje
Szłam do teatru, bo musiałam znów zobaczyć Papuszę. I nagle mnie uderzył widok ludzi w żółto-niebieskich polarach i z takimi szalikami.
Odkąd nie mam pod domem prywatnego barometru sportowego, to mało co wiem. Mam na myśli Haitrunga, bo tam sąsiedzi zwykli byli oglądać wydarzenia sportowe i przy okazji wydzierali się okropecznie oraz komentowali. Dlatego nie musiałam z domu wychodzić ani nawet patrzeć w Internet, a i tak wiedziałam, co jest grane. Tym razem do namysłu skłonił mnie widok kibiców Stali Gorzów w barwach klubowych.
I dopiero po chwili dotarło do mnie, że przecież mecz jest o wszystko, czyli o kolejne złoto. A kiedy wracałam z teatru, było cicho w mieście, czyli albo jeszcze mecz się nie skończył, albo już było po wiwatach. Bo wiwatować było co. Z olbrzymią zaliczką Stal jedzie do Lublina.
I jak dla mnie to super informacja. A z drugiej strony, do Lublina, gdzie od nowego sezonu będzie jeździł pan Bartek Zmarzlik, najlepszy obecnie polski żużlowiec, wychowanek Stali. Ponoć idzie tam dla rozwoju sportowej kariery, posmakowania czegoś nowego i lepszego…. Ponoć. Taka trochę lekka schizofrenia.
A teraz z drugiego kątka. Otóż chyba do władzy dotarło, że ludzieńki mają już dość betonowania i wykładania płytami wszystkiego, jak leci. Widać to choćby na tym nowym, paskudnym chodniku w ulicy Drzymały. Zostało oczko na trawę. Ale nie ma starych płyt kontrybucyjnych, nie ma kostki bazaltowej, nie ma uroku Nowego Miasta, które nie tylko przez kamienice jest piękne. Nie trafiają do mnie tłumaczenia magistratu, że trzeba było wymienić płyty kontrybucyjne, bo …. Bo niektóre ponoć były połamane. Konia z rzędem temu, kto połamie granitowe płyty wpasowane w chodnik. I drugi rząd dla tego, kto zepsuje kostkę bazaltową.
Znam sporo miast w Europie i trochę w Azji, które stanęłyby na rzęsach, żeby takie trakty ocalić. No cóż….
Renata Ochwat
Ps. Mija 270 lat od chwili, gdy genera Kasimir Wedig Bonin (61 l.), szef pułku dragonów nr 4, komendant landsberskiego garnizonu; jako król kurkowy z 1750 r. podarował bractwu całun z czarnego aksamitu i 10 płaszczy żałobnych, których po raz pierwszy użyto na jego pogrzebie, pochowany został w nieistniejącym kościele garnizonowym. Prawda, że zajmująca informacja?
Robert
Borowy
Okazuje się, że mimo chuligańskich działań, są w mieście ludzie, którzy lubią rzeźby. Właśnie się o tym przekonałam.
Naszło mnie na sentymentalne wspomnienia
Jak rewitalizować, to właśnie tak
I znów to cholerstwo zastawia ulice
A do matur coś chyba z miesiąc jeszcze będzie
Jak się patrzy na różne rzeczy, to zawsze się w końcu ślad polski znajdzie
Takich skwerków powinno być więcej
Mało brakowało, doprawdy mało brakowało
Po co nam radni? Mnie właściwie to po nic
Znów rozdyskutowali się ludzie, co prawda nie u nas
