2022-12-17, Na szlaku
Tanie loty powróciły i pozwalają na krótkie wycieczki do wielu ciekawych miejsc.
Jednym z nich jest niewątpliwie włoskie BERGAMO, nazywane „Bramą Mediolanu”, które na początku pandemii COVID19, opisywane było jako jedno z najbardziej dotkniętych przez korona wirusa miejsc na świecie.
Nasza wycieczka do Bergamo odbyła się tuż przed pandemią. W listopadzie 2019 roku. Postanowiliśmy lecieć bezpośrednio z Berlina. Lot trwał niecałe dwie godziny.
Zaraz po wyjściu z samolotu znaleźliśmy się na lotnisku, które jest znakomicie skomunikowane zarówno z Mediolanem (które dzieli od Bergamo około 50 km) jak i z samym centrum Bergamo. Wystarczyło wsiąść w odpowiedni autobus (informacje o kursach są bardzo czytelne i łatwe do znalezienia) i po kilku minutach wysiąść w samym centrum miasta. Stąd znowu można było wyruszyć kolejnymi autobusami w różnych kierunkach. Już na lotnisku kupiliśmy kilkudniowy bilet, który upoważniał nas do korzystania z komunikacji w całym mieście.
Ponieważ podczas naszych wycieczek najchętniej korzystamy z prywatnych apartamentów i kwater, tak też zrobiliśmy i tym razem. Nasza mała wycieczka liczyła 5 osób. Wynajęliśmy mieszkanie z dwoma sypialniami, salonem, kuchnią i balkonem, około 2,5 km od centrum. Tuż pod domem mieliśmy przystanek autobusowy, a zaraz za rogiem kawiarnię, gdzie serwowano pyszne śniadania i kawę.
Pogoda w listopadzie była bardzo dobra. Około 15 stopni, czasami nawet 18. Chociaż zaskoczył nas również ulewny deszcz, na szczęście nie trwał długo.
No ale przejdźmy do samego miasta. Pięknie położone u podnóża Alp Bergamskich składa się z dwóch części: nowocześniejszego Dolnego Miasta (Citta Bassa) i historycznego Górnego Miasta (Citta Alta). Obie te części łączy zabytkowa kolejka Funicolare, która stanowi jedną z turystycznych atrakcji.
Wybudowana w 1887 roku, jako kolejka parowa, została przebudowana na elektryczną w 1892 roku. Ma dwie linie: pierwsza łączy Dolne i Górne Miasto, a druga (wybudowana w 1912 roku) Górne Miasto i wzgórze Colle di San Vigilio. Podczas naszego pobytu druga linia była nieczynna z powodu prac remontowych, dlatego zmuszeni byliśmy dotrzeć do wzgórza na pieszo, co też miało swój urok. Nasze kilkudniowe bilety na komunikację miejską obowiązywały również na kolejkę, więc jeździliśmy nią, kiedy tylko chcieliśmy się znaleźć w Górnym Mieście. Do pokonania jest około 250 metrów, a górna stacja znajduje się prawie 90 metrów nad dolną. Jeżeli ktoś nie chce jechać kolejką, może wejść na górę schodami lub jechać miejskim autobusem.
Citta Alta, piękna starówka otoczona murami obronnymi mieści w sobie wiele atrakcji i prawdziwie włoski klimat z restauracyjkami i kawiarenkami rozsianymi po wąskich uliczkach.
Spacerując po nich można podziwiać zabytkowe budowle, wieże, świątynie, fontanny i place. Mury (o długości 6 km) nazywane są weneckimi murami Bergamo ponieważ wybudowane zostały przez Republikę Wenecką w XVI wieku. Wokół murów można spacerować. To doskonały punkt widokowy, a nocą mury są pięknie podświetlone. W murach znajdują się cztery bramy miejskie: Porta San Alessandro (Brama Świętego Aleksandra), Porta Sant' Agostino (Brama Świętego Augustyna), Porta San Giacomo (Brama Świętego Jakuba) - przeznaczona wyłącznie dla ruchu pieszego i Porta Garibaldi (Brama Garibaldiego).
Dwa połączone ze sobą place: Piazza Vecchia i Piazza Duomo to serce Bergamo. Pierwszy z nich zbudowano w renesansowej zabudowie w XV wieku. Znajduje się przy nim m.in. Palazzo della Ragione, jeden z najstrszych publicznych pałaców we Włoszech (z 1199 r.)
Wewnątrz, zachowały się cenne freski z XIV i XVI wieku. Tuż obok znajduje się wybudowana w XII wieku wieża Torre Civica. Bywa nazywana Campanone ze względu na umieszczony na niej wielki dzwon (największy w Lombardii). Początkowo wieża mierzyła 38 m, ale począwszy od średniowiecza była przebudowywana, aż osiągnęła 54 m. Jest najwyższą wieżą w mieście. Z jej szczytu można podziwiać panoramę Bergamo i okolic. Na szczyt można wejść pieszo (230 stopni) lub wjechać windą. Naprzeciwko wieży mieści się Palazzo Nuovo, gdzie siedzibę ma jedna z najważniejszych bibliotek historycznych we Włoszech, Biblioteka Anglo Mai. A na środku Placu dumnie stoi ośmiokątna Fontanna Contarini z 1780 r.
Na drugim placu, czyli na Piazza Duomo podziwiać można mauzoleum Colleoniego. Tuż obok usytuowana jest Bazylika Santa Maria Maggiore, której budowę rozpoczęto w 1137 r oraz baptysterium z 1340 roku.
Cappella Colleoni to jeden z najważniejszych zabytków Bergamo. Jest to mauzoleum rodu Colleoni, zaprojektowane przez Giovanniego Antonio Amadeo i wybudowane w latach 1470-1476. Kaplica stanowi arcydzieło włoskiego renesansu. Fasada z kolorowego marmuru, przepiękne detale, miniaturowe kolumny, arkady i płaskorzeźby. W środku monumentalny grobowiec Colleoniego składający się z dwóch sarkofagów pokrytych płaskorzeźbami i ozdobionych posągami oraz grobowiec jego ukochanej córki Medei Colleoni. Wnętrze zdobią freski namalowane w 1733 r.
Bazylika Santa Maria Maggiore zbudowana w wybitnym stylu romańskim. Jej budowę rozpoczęto w 1139 roku, a ukończono w XIV wieku. Bazylika nie ma głównego wejścia. Wszystkie cztery istniejące wejścia, są wejściami bocznymi, a to wychodzące na Piazza Duomo to Portal Czerwonych Lwów z portykiem autorstwa Giovanniego da Campione z 1353 roku.
Kiedy skończyliśmy zwiedzanie Górnego Miasta postanowiliśmy udać się jeszcze wyżej. Można tutaj wjechać drugą linią kolejki lub wejść piechotą.
To wzgórze San Vigilio, na którym znajduje się zamek. Ponieważ nasza wycieczka odbywała się w listopadzie, dość szybko robiło się ciemno i na zamek trafiliśmy już po zmroku, co miało dodatkowy smaczek. Droga i mury były bardzo efektownie oświetlone. Zamek dominuje nad miastem i od zawsze stanowił centralny punkt dla obrony Bergamo. Dawniej w tym miejscu znajdowały się fortyfikacje, dopiero później zostały one nazwane zamkiem. W 1797 roku twierdza została zburzona. Dzisiaj pozostałości zamku są udostępnione do zwiedzania. Warto się tam wybrać także po to, by zobaczyć panoramę.
Swój urok ma też Dolne Miasto. „Nowoczesne” we Włoszech znaczy coś zupełnie innego niż u nas. Budowle z XVII, XVIII czy XIX wieku przeplatają się z nowym budownictwem w sposób bardzo spójny i elegancki.
Galerie, muzea, teatry, wille, kościoły, skwery i parki. Prawie z każdego punktu podziwiać można widok na Górne Miasto.
Spacer po centrum, wśród szerokich wielkomiejskich ulic, ale też wąskich, małych uliczek może być niezwykle ciekawy. Lodziarnie, cukiernie, restauracje – szwendaliśmy się po tym niezwykłym mieście z wielka przyjemnością.
Monika Kowalska
Zdjęcia: Zbigniew Sejwa, Janusz Malendowski
Cinecittà zastąpiło mi świat – przyznał ponad pół wieku temu Federico Fellini. To tu nagrywano część scen do słynnego filmu ,,La dolce vita” z Marcello Mastroiannim i Anitą Ekberg.
Kluczowa rola polskich gości w tym sukcesie
Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu
Valletta – małe cudo na Morzu Śródziemnym
Polscy laureaci także wyróżnieni
Miasto muzykantów i małej Pragi
Królowa Mórz, najbogatsze niegdyś miasto świata
Bergamo to coś więcej niż lotnisko przesiadkowe
Pięć razy więcej rowerów niż samochodów
Cudna kraina i to całkiem blisko Gorzowa
